WordPress website: Alderlane
Het is weer die tijd. Overdag zag ik ze al hangen: schooltassen aan vlaggenstokken.
’s Avonds strompelen de jongens en meisjes, die jaren met die tassen gesleept hebben, op te hoge hakken en met te veel glazen bier op naar de parkeerplaats achter de Bikbar, waar ongeruste vaders op ze staan te wachten.
Die vaders zijn vast heel blij dat hun kinderen een diploma gehaald hebben. Ze zijn vast heel trots. Maar ze weten ook dat het nu geen kinderen meer zijn. Ze weten dat het loslaten is begonnen. Maar de toekomst gaat voor.
Het is weer die tijd. De eerste nieuwe haring. Een traditie. Voor veel mensen een van de hoogtepuntjes in het jaar. Hoe zullen ze smaken? „Hij was weer lekker. Ze hebben het vaak over zilt en vettig. Maar dit jaar zijn ze wel uitzonderlijk goed.” Dat hoor je elk jaar.
We weten eigenlijk ook wel dat ze in Scandinavië aan land komen en daar speciaal voor de Nederlandse markt klaargemaakt worden, precies zoals wij ze graag hebben. Ze worden dan zelfs ingevroren, de visboer in uw buurt ontdooit ze weer en maakt ze verder schoon. Niet echt het romantische beeld van de allereerste kleine houten vaatjes haring van het jaar die aan land komen in een mooi haventje aan de Noordzee. Maar daar moet je niet bij nadenken eigenlijk.
Het gaat erom dat je het nieuwe proeft en weer weet: nu is de zomer echt begonnen. De toekomst is mooi. Niet nadenken over microplastics in de oceanen. Nee, gewoon even met de nostalgische smaakbeleving van de nieuwste haring de zomer inluiden.
Een mooie tijd is dit toch eigenlijk. Ik heb zelfs al mensen gehoord die de eerste nieuwe aardappels gegeten hebben deze week. Ook zoiets. Die allereerste is zo lekker… Sommigen doen er mosterd bij. Ik vind dat voor de eerste een beetje heftig. Dan proef je het nieuwe niet goed genoeg, denk ik.
De allereerste proef ik gewoon met niks. Ja, gekookt in precies goed gezouten water. Dan proef je de nieuwe tijd het beste. Spekvet en mosterd en zo, dat komt wel.
Elk jaar komt deze tijd weer voorbij. Nieuwe dingen waar je de toekomst een beetje mee viert. De toekomst ligt er gewoon. Wat geweest is, is geweest.
Er zitten al kleine appeltjes aan de bomen. Voor mijn gevoel is het nog niet eens zo heel gek lang geleden dat ik appelmoes stond te maken van die dikke zure appels bij mij uit de tuin.
Een vriend van mij vertelde dat hij veel te laat thuis kwam van het bierdrinken. Hij was zeer op zijn hoede de slaapkamer ingeslopen, maar zijn vrouw knipte het licht aan, schreeuwde of hij wel wist hoe laat het was en smeet vervolgens de wekker naar zijn hoofd.
„De tijd vliegt voorbij”, had hij gezegd tegen zijn vrouw.
De tijd vliegt inderdaad voorbij. Als het maar niet geruisloos en ongemerkt gebeurt.
Herinneringen maken. Proeven, horen, voelen, zien en vernemen. En kijken naar de sterrenhemel.
Dan zie je pas hoeveel geluk wij hebben dat we überhaupt bestaan.
Dagblad van het Noorden, 15 juni 2019
WordPress website: Alderlane