WordPress website: Alderlane
Soms brengt een klank, een smaak, een geur, je terug naar wat ooit is gebeurd. Opeens terug naar die zomer toen je voor het eerst een perenijsje at. Of je hoort een nummer op de radio en je bent opeens terug in de brugklas. Of je maakt soep met maggiplant erin en je ziet opeens je oma voor je. Je hoort zelfs haar krakerige stem een liedje zingen dat je allang vergeten was.
Ik hou ervan. Dwalen in herinneringen.
Er zijn mensen die vinden dat je maar beter over de toekomst kunt praten. Dat kan ook leuk zijn, zo is het niet. Maar als je aan de toekomst denkt, dan zijn er zoveel open eindes, vind ik. Ook mooi. Daar kun je nog van maken wat je wilt. Maar herinneringen, die zijn klaar. Daar kun je naar terug. Misschien zijn ze zelfs niet altijd precies zoals het gebeurd is. Dat kan best. Zoals de regen en de wind, striemende zandstormen, kou en hitte, sneeuw en ijs in miljarden jaren de vorm van bergen kan veranderen, zo kan de tijd ook onze herinneringen vervormen. Erosie. Soms lijkt het wel alsof je vervelende stukken in sommige herinneringen eerder vergeet dan de mooie gedeeltes.
Nu heb ik sowieso een prachtige jeugd gehad. Maar met de jaren wordt mijn jeugd nog steeds mooier. Een aaneenschakeling van mooie momenten. Gelukkig.
Is praten over het verleden sentimenteel? Ja, soms wel. Maar waarom zou dat niet goed zijn? Je kunt toch een mooi verhaal vertellen over vervlogen tijden, en daar meteen het heden mee duiden? Mooie verhalen vertellen moeten we niet kwijtraken. Er verdwijnt al zoveel wat dat betreft. Verhalen uit een tijd die niet meer bestaat, maar waar wij nu wel veel aan zouden kunnen hebben.
Soms is het nog te vroeg om dingen naar boven te halen. Dan is de tijd er nog niet genoeg overheen geweest. Dan is het nog wrang. Als goeie, jonge wijn. Er bestaat ook jonge wijn die je meteen kunt drinken. Die hebben ze zo gemaakt dat die vanuit het vat, in de fles zo op tafel kan. Ook mooi. Maar de wijn die eerst een paar jaar moet liggen… Als díé ontkurkt wordt op een tafel met goeie mensen en fijn eten, dat is wat bijzonders. Zo’n wijn vergeet je niet. Die wordt ook weer een onderdeel van een herinnering.
Hoe het precies werkt in de hersenen met dingen voor de geest halen, daar breekt de wetenschap zich soms nog steeds het hoofd over.
Ooit zal ik ook terugkijken op deze tijd. Op nu, bedoel ik. Ik hoef nog niet te weten wat ik me dan zal herinneren. Maar ik weet nu al wel dat het mooi zal zijn. De harde randen zullen geërodeerd zijn. De klanken zullen strelen en samen met smaken en geuren zullen de deurtjes naar mooie herinneringen opengezet worden. Samen voor de geest halen wat er was.
Dan zullen we wederom weten: herinneringen zijn het meest waardevolle wat je kunt hebben.
Dagblad van het Noorden, 6 juli 2019
WordPress website: Alderlane