‘Het Amazonewoud is van wereldbelang. Onvoorstelbaar dat Bolsonaro hulp om de branden die er woeden afwijst.” Dit tweette Jesse Klaver deze week. Goed bedoeld uiteraard. Maar toch vind ik het raar dat hij het onvoorstelbaar vindt. Hij kan het zich dus niet voorstellen dat Bolsonaro hulp afwijst en daarbij zegt dat Europa eerst zelf maar eens werk moet maken van herplanten van bossen. Klaver kan zich dus niet voorstellen dat er in Zuid-Amerika op die manier gedacht wordt. Dat is niet zo best voor een politicus. Hij zou zich juist heel erg goed moeten kunnen voorstellen wat er bedoeld wordt. Hij kan het er zwaar mee oneens zijn, zoals wij allemaal. Maar als je je kunt inleven in de belevingswereld van een ander, dan pas kun je samen een oplossing vinden. Als je de deur dichtgooit door te zeggen dat het onvoorstelbaar is, dan zeg je het dus eigenlijk alleen maar voor je achterban die het heel erg vindt dat het Amazonewoud maar doorfikt en dat hulp afgewezen wordt.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind het ook vreselijk, die branden. Het is slecht en voor niemand goed. Maar vanuit Bolsonaro gezien kan ik me zijn antwoord wel voorstellen. ‘Wij’ hebben in de afgelopen duizend jaar bijna alle bomen in Europa omgehakt. We hebben ons eraan gewarmd. We hebben op het vuur gekookt. We hebben er huizen mee gebouwd en voor de bouw van een middeleeuwse kathedraal van steen waren alleen al tweeduizend bomen nodig.
En dan de schepen. Grote handgemaakte houten boten waarmee wij naar verre landen zeilden om spullen te halen en mensen te brengen. Dikke handel. We zijn rijk en groot geworden door middel van onze omgehakte bomen. Nu willen ze elders op de wereld ook nog wat bomen hakken om mee te geraken in de vaart der volkeren, en nu mag het opeens niet meer van ons. Want anders gaat de wereld naar zijn grootje. Gaan we straks ook tegen die miljarden mensen in Azië zeggen dat als zij eindelijk na hard geploeter genoeg verdienen om een autootje en een magnetronnetje te kopen, dat ze dat niet mogen omdat het slecht is voor de aarde? Ja, wij hebben al iets te veel aarde vergiftigd met onze zooi, dus jullie mogen die mooie spulletjes niet meer. Hoe moet dat?
En de gebieden die men platbrandt in Brazilië zijn voor de landbouw, zeggen ze. Er zijn zoveel monden te voeden in de wereld. Dus er moet meer eten komen. Wat erg slecht is voor de aarde. En er komen steeds meer mensen bij. Dus misschien moeten we daar ook eens naar kijken. Is er te weinig eten, of zijn er te veel mensen? Een gevoelig onderwerp.
Mensen zijn slecht voor het milieu? Er moet iets gebeuren!
Minder kinderen? Dat mensen juist geld toe krijgen om geen kinderen te nemen? Onvoorstelbaar, zullen velen zeggen. Maar om tot oplossingen te komen moeten we ons soms wel dingen voorstellen. Anders komen we nergens en gaat onze planeet misschien wel echt naar de maan. Eind van de mensheid. Onvoorstelbaar.
Dagblad van het Noorden, 31 augustus 2019