En nu?

Niemand weet het. Niemand weet precies wat er gaat gebeuren. Dat zijn we niet gewend. We worden de laatste jaren al een week van tevoren gewaarschuwd dat het afschuwelijk gaat stormen, en dan waait uiteindelijk slechts de tuinset van ome Klaas en tante Jantje om. Zodat iedereen terecht gaat vinden dat ‘ze’ weer zwaar overdreven hebben.
Zo hoorde ik misschien twee dagen voor de toespraak van Rutte een apothekeres bij ons op het dorp nog tegen een wachtende klant zeggen dat het gewoon om een griepje ging en dat ze dus ook niet snapte dat er in Emmen al sprake was van hamsterende supermarktklanten. Dat vond ze meer iets voor in het Westen. Want wij waren toch meer van ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’. En het was maar een griepje. Aldus de apothekeres.
Het was toen al lang duidelijk dat het helemaal niet ‘alleen maar een griepje’ was. Merkel had al lang gezegd dat 70 procent van de Duitsen het zou krijgen en 2 procent van hen zou overlijden. Veel Nederlanders hebben toen die som al gemaakt met 17 miljoen als begingetal. Maar of die theorie van Merkel ook uitkomt, dat weet niemand. Niemand weet precies wat er gaat gebeuren. Er zit niets anders op dan te vertrouwen op mensen die er heel veel verstand van hebben. En op mensen die vertrouwen op die mensen.
Vertrouwen zijn we op zich wel gewend. Toen ik net mijn rijbewijs had en voor het eerst in mijn leven zelf achter het stuur met een aardig vaartje over de A28 vanuit het Westen naar huis zoefde, bekroop mij opeens de gedachte dat die manier van doen eigenlijk volledig gebaseerd was op vertrouwen. Je vertrouwt erop dat de weg niet ophoudt. Dat er geen olifant midden op de snelweg staat ergens. Je zoeft vol vertrouwen de duisternis in. Zekerheid reikt zover je koplampen kunnen schijnen. En dan nog.
Vliegtuigen. Ook zoiets. Je hebt geen vliegangst meer als je vertrouwt op de kundigheid van de vliegeniers. Op het vakmanschap van de vliegtuigbouwers. En als je jezelf niet te belangrijk en onmisbaar vindt om dood te gaan, dan ben je dus niet meer bang om te vliegen. Je vertrouwt het.
Er hoeft maar iets te gebeuren en je ligt in flarden op de grond. Dat weet je. Maar je vertrouwt. Je weet ook dat ze het vliegtuig vrijwel zeker goed aan de grond krijgen bij de stad die op je ticket staat aangegeven. Je vertrouwt erop dat het goedkomt.
En nu? Niemand lijkt precies te weten wat er allemaal kan gaan gebeuren. Daarom moeten we blijven vertrouwen dat het goedkomt. Moeten we vertrouwen in God? Dat is niet meer van deze tijd, zeggen we al tijden. Maar is deze tijd nog wel de tijd waarin we een paar weken geleden nog zaten?
Als we allemaal alles niet meer vertrouwen, stort de boel in elkaar. Dat weten we allemaal. Geld is niks waard als niemand vertrouwt op dat het zoveel waard is als erop staat.
Maar het belangrijkst is dat we blijven vertrouwen in wie en waar we zijn. Levende mensen op de planeet aarde, die erop vertrouwen dat het ook weer goedkomt.

Dagblad van het Noorden, 21 maart 2020