WordPress website: Alderlane
In de schaduw van een dikke eik zat ik op een bankje te kijken naar een hunebed. Een prima plek om even te zitten. Af en toe kabbelde er een zuchtje wind door de van warmte zinderende Drentse stilte. In de verte een dorp. Zal dat er destijds ook gelegen hebben op die plek? Dat ze het hunebed een stukje buiten het dorp bouwden.
Mijn gedachten zonken vele eeuwen diep in de zee van tijd. Hoe zou het geweest zijn, vijfduizend jaar geleden toen deze hunebedden gebouwd werden? Prachtig waarschijnlijk. Letterlijk ongerept. Geen blikjes, plastic, peukjes, zakdoekjes, mondkapjes, flesjes, dopjes en andere onzin die je nu overal tegenkomt. Was er niet toen. Geen vliegtuigen. ‘s Nachts geen satellieten aan de sterrenhemel. Geen kassenlicht, geen geruis van een snelweg in de verte, geen gebonk van de nieuwe JBL-speaker van iemand verderop en geen vuurwerk elk weekend. Nou, wat zit ik nou weer negatief te denken? Allemaal dingen noemen die er niet waren. Je moet ook kijken naar wat er wél was.
Nee maar serieus: is ons beeld van het paradijs gebaseerd op die tijd? De periode dat de mensen nog echt in harmonie leefden met de natuur. Nee, nog anders. De mensen waren onderdeel van de natuur. Dat is fijn om over na te denken. Hoe mooi zou dat niet zijn? Geen stress van telefoons. Geen deadlines. Geen computers. Geen robots die ons uiteindelijk te slim af zullen zijn. Maar ja, aan de andere kant: je had geen pijnstillers en dergelijke toen. Je ging overal zomaar aan dood. En als het koud en waaierig was, hield je zo’n hut gemaakt van takken en dierenvellen niet makkelijk warm en droog. Zal ook wel mal gestonken hebben toen. Nee, het was vast niet altijd feest bij die hunebedbouwers. Tegenwoordig is het altijd overal feest. Door de coronatoestanden valt het dit jaar pas op in hoe zo’n enorme feestcultuur we eigenlijk terechtgekomen waren. Overal, elk dorp, elke plaats zijn eigen festival. Of meerdere. Overal muziek en eterij. En drinken. Altijd feest. En dan nog meer feest. En daarna uit eten en nog wat drinken. En dan een BBQ met z’n allen. Zo was het ook vlak voor de val van Rome, zeggen ze.
Hoe kwam er eigenlijk een eind aan de cultuur van de hunebedbouwers? Dat moet ik eens opzoeken of navragen. Heb altijd het idee dat een stuk of wat van die lui vanaf hier naar Engeland gegaan zijn en generaties verder daar duizend jaar later Stonehenge hebben gebouwd. Een soort doorontwikkeld hunebed. Toch eens uitvogelen.
Ik denk graag na over vroeger. Niet alleen omdat je dan het heden mooi kunt plaatsen, maar ook omdat ik van denken aan de toekomst minder blij word. Zoveel dingen nu die verkeerd dreigen te gaan of waarvan je ziet dat het niet goedkomt. Ben ik dan zo’n pessimist? Nee juist helemaal niet. Ik word juist positief als ik met mijn hoofd in het verleden duik. Ook al was het alleen maar omdat je dan ziet dat de wereld maar zo niet vergaat.
WordPress website: Alderlane