WordPress website: Alderlane
Gaat het dan eindelijk gebeuren? Komt er dan eindelijk een winter zoals in 1979? Een legendarische sneeuwstorm die door iedereen die erbij was nooit meer vergeten zou worden. Ik was een kind. Ik was jarig. Sneeuwduin over het dak. Onze ganzen bovenop de sneeuwduinen met de kop in de wind. We waren ingesneeuwd. Oom Herman van de boerderij kwam met de trekker ons pad vrijmaken. Maar dat was voor mijn gevoel pas dagen later. Het was een geweldig avontuur. We speelden nog weken in de sneeuw. Met de slee van het dak van de schuur. Elke winter weer het verlangen. Het kwam er niet van.
Ja, prachtige winters kwamen er later heus nog wel. Mooie sneeuwlandschappen. Elfstedentochten werden verreden. Kan me nog herinneren dat mijn broer en ik een keer op oudejaarsavond buiten stonden te barbecueën. De ijspegels hingen aan de barbecue. Het was min 20, als ik het goed heb. Nee, winter werd het heus nog wel. Maar niet met zoveel sneeuw als in ‘79. Een verlangen dat niet verwaterde met de tijd.
In Finland heb ik op een slee gezeten. Voortgetrokken door een roedel prachtige honden. Het was er zeker min 15 en er lag een beste laag sneeuw. Het was er maar 2 uur echt licht overdag, zo dicht was het bij de Noordpool. Dat sleetochtje reken ik tot een van de mooiste momenten van mijn leven. Toch weet ik nog dat ik glijdend door dat betoverende Scandinavische winterlandschap een paar keer gedacht heb aan de sneeuwstorm van 1979.
Twee jaar geleden nog dikke winter in Amerika meegemaakt. Sneeuwstormen gehad onderweg. White-out. Je zag helemaal niks meer. Alleen wit. Kun je niet meer rijden. Maar je moet wel. Dit was North Dakota. Fargo inderdaad. Verderop richting Montana klaarde het een dag op. Strakblauwe lucht. De enige auto in Theodore Roosevelt National Park. Het was min 30, meen ik. Het was prachtig. Buffalo’s sjokten door de sneeuw alsof we nog midden in de ijstijd zaten. Andere dieren, die je er in de zomer niet ziet, deden hun ding, niet gestoord door toeristen met camera’s. Magie. Een mens zijn op aarde. Nederig. Onder de indruk van de winter. En ook daar, op dat moment dacht ik aan 1979. Kregen wij nog maar eens weer echte winter.
Niemand weet wat er komt. Misschien valt het wederom tegen. Misschien is tegen de tijd dat deze krant gedrukt en verspreid is, het weer tegen alle verwachtingen in wel totaal omgeslagen. Misschien leest u dit terwijl buiten een lauwe regen de uitzichtloosheid te drinken geeft. We weten zo weinig over wat ons staat te gebeuren. Daar zijn we het laatste jaar wel goed achter gekomen. Hoe zei mijn vriend in Frankrijk dat ook alweer zo mooi op de app deze week? ‘We leren dat het leven sterker is dan onze regie.’ Een mooi lesje nederigheid krijgen we sowieso als het wél hard begint te sneeuwen en te waaien en het verlangen naar een legendarische sneeuwstorm eindelijk wordt ingelost.
Dagblad van het Noorden, 6 februari 2021
WordPress website: Alderlane