Zwerfafval

In Canada en Amerika zie je op veel plekken borden staan met daarop de boodschap ‘1000 $ fine for littering’. Boete van duizend dollar als ze je rommel zien weggooien langs de weg. Dat werkt schijnbaar wel, want je ziet in die landen over het algemeen opvallend weinig zwerfafval. Ja, de middenberm van de interstate tussen Los Angeles en Las Vegas ligt bezaaid met lege drankflesjes. Waarschijnlijk van party people die bij vertrek in LA al beginnen te zuipen en onderweg naar Sin City de lege flesjes maar uit het raam gooien. Want zo is het ook in Amerika: als ze je aanhouden en er is een geopende fles drank aan boord, dan ben je zwaar de bok. Ook al zit je ermee op de achterbank of zelfs als er een aangebroken fles in de kofferbak ligt, in een tas ofzo.

Zwerfafval zie je in Amerika ook wel in de arme stukken van de grote steden. Onder viaducten zijn hele nederzettingen ontstaan van daklozen en junkies. Ze leven in onderkomens gemaakt van afval. Als je ergens in de middle of nowhere rijdt en je opeens van een prachtig, afvalloos landschap terechtkomt in een gebied waar de berm vol ligt met bierblikken en je ziet om de zoveel meter een plastic zakje aan het prikkeldraad wapperen in de eeuwigheid van de prairiewind, dan ben je waarschijnlijk in een natives reservation terechtgekomen. Troosteloze streken waar ze de oorspronkelijke bevolking van Amerika ooit hebben weggestopt. Zoveel triestheid. Zoveel problemen. Drank, drugs, werkeloosheid. Geen toekomst. Wat maakt het allemaal uit. Gooi maar neer. Oude auto’s in de tuin. Nou en. Stacaravan uitgebrand? Een andere ernaast zetten en daar in gaan wonen.

Je weet niet wat je ziet. Die ooit zo trotse prairiebewoners. Ooit totaal in balans met de natuur. Helemaal in contact met de hogere machten en de geesten van de voorouders. Wijsheid en rust. En kijk nu. Wat een ellende en wat een troep. Kom daar maar eens uit. Ja, er zijn genoeg native Americans en, zoals ze in Canada heten, first nations , die er wel uitkomen. Die wel doorgeleerd hebben. Niet aan de drank/drugs zijn geraakt. Ze zijn er genoeg.

Ik was onderweg naar Seattle. Een stad die trouwens genoemd is naar opperhoofd Seattle, maar dit terzijde. Twee dagen voor ik er zou zijn, zou ik even online mijn favoriete hotel in Seattle boeken. Mooi aan die haven daar. Maar het hotel was vol. Dat heb je niet gauw in Amerika. Dus ik een volgend hotel geprobeerd: ook vol. De volgende ook. De volgende ook. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Wat bleek: er was een landelijke convention aan de gang voor native Americans die in de casinobusiness zitten. En dat zijn er nogal wat. Ooit een goedmakertje van de Amerikaanse regering naar de natives toe: jullie mogen casino’s beginnen. En dat gaat heel goed schijnbaar. Heel Seattle liep dat weekend vol natives met dure pakken en grote hoeden.

Oh. ik dwaal een beetje af. Wilde iets schrijven over de toename van het zwerfafval overal om ons heen. Hoe kan dat opeens? En o ja, dikke boetes, zou dat wat zijn?

Dagblad van het Noorden, 24 april 2021