Recensie Erica Journaal

ALLENNIG, vrijdag 2 maart 2007, Daniël Lohues in ‘t Schienvat.

Na een tour van 3 maanden heeft Daniël besloten de laatste 3 avonden er van “thuis” op te treden. ’t Schienvat, het decor: eenvoudig sfeervol, zijn huiskamer vol instrumenten. Banjo, 6 gitaren, zijn allereerste gitaar gemaakt van een houten stok in een bonenblik met 1snaar, (mond-) harmonica’s en zijn eigen vleugel.

Enigszins gespannen begint Daniël. Hij speelt natuurlijk wel thuis! Hoe verder de avond vordert, hoe meer hij zichzelf wordt. Ontspannen kondigt hij op conferenceachtige manier aan hoe hij geïnspireerd wordt in zijn liedjes. Bijvoorbeeld “Deurrieden tot an de streep”, een ontmoeting met de Kneet tijdens een tour de France. Of “Anders wa’k der bleben”, zijn enerverende verhalen over het platteland en z’n blues in Amerika. Zijn wantrouwen in de liefde door “Anja de vreemdgangster”. Zijn geloof en organistperiode in “De kerke”.

(Daniël zittend aan de vleugel ), je raakt gefascineerd door de concentratie in zijn nummers. Je voelt dat Daniël in zichzelf raakt, hij groeit, hij leeft!! Dit is’t. Dit moet fantastisch zijn om te voelen. Een slokje water, even schudden met z’n zwarte lokken en Daniël is weer terug! “Allennig” ?, Nee Daniël. “Veur je zit een groep mensn, die net als ik van joen optreedn geniet. Geboeid lustern en zien.

Trots op dizze rasechte Drentse plattelander. Applaus volgt, twee toegiftn en ie bint dankbaor en verrekt gelukkig moet joen eign volk uut Erica!” Daniël, bedankt daj d’r bint, Allennig!!

Bettie Ottema, Schoonebeek