Frits Spits: ‘Daniël Lohues is een held’

Toen de 37-jarige Drentse zanger/liedjesschrijver in 2006 Daniël Lohues zijn album Allennig” uitbracht, was ik niet superenthousiast. Wel over de teksten ervan. Die waren verrassend, dromerig, romantisch, oprecht en grappig soms, maar de productie, de muziek, neen, die klonk me een beetje te kaal, en te boers. Jammer,zijn liedjes kwamen zo het theater niet uit,de huiskamer niet binnen. Maar nu Lohues de opvolger heeft uitgebracht onder de titel ‘Allennig II’ heeft hij me volledig voor zich gewonnen. De productie is ijzersterk. Het album klinkt geweldig. En de liedjes? Muzikaal volwassener. Stuk voor stuk juweeltjes.Daniël Lohues is een held.

De kleur van het cd-doosje van ‘Allenig II’ is groen. Het lijkt nog wel op dat van Allenig I , maar de kleur daarvan is blauw. Een verschil van dag en nacht. Laat ik het daar maar op houden. Niet dat er op ‘Allennig I geen mooie liedjes staan. Zeker wel. Annelie kreeg niet voor niets de Annie M.G. Schmidtprijs in 2007. Een mooi liedje waarin Daniël Lohues zijn herinnering aan een vroege vastgelopen liefde voor ”Annelie ophaalt ’n andere wereld waor ik volgens heur nie tussen paste (………) En af en toe oh af en toe He’k der nummers over schreben Daniël Lohues zingt in de taal van de streek waar hij vandaan komt. Drenthe. Het dorpje Erica.

In zijn liedjes, maar ook in zijn columns in het Dagblad van het Noorden, die nu in boekvorm zijn verschenen onder de titel 6 Jaar Vrijdagmiddag, verheerlijkt hij het leven op het platteland. In Erica kun je de sterrenhemel nog zien, in de Randstad is dat uitgesloten. Lohues heeft geen hekel aan de Randstad, maar hij kijkt toch wel een beetje vreemd tegen stedelingen aan. “Op het platteland”, zei hij tegen mij in KRO’s Tijd voor Twee, “kun je beter relativeren. Sta je dichter bij de natuur. Bovendien zijn de dingen die ik vaststel universeel. Op het platteland in Frankrijk, maar ook in de Verenigde Staten”.

Droommuziek
Hij zei dat ook naar aanleiding van het motto dat hij heeft meegegeven aan zijn bundel, een motto dat tevens de titel van een liedje op ‘Allennig II’ is: Angst is maar voor even, spijt is voor altijd. Hij was de uitdrukking tegengekomen op één van zijn buitenlandse reizen en hij heeft hem overgenomen en omgezet in het Nederlands, of eigenlijk in het Drents ‘Angst is Mar Veur Eben, Spiet is Veur Altijd’. Het kan zo op een tegeltje…of neen, eigenlijk is het meer. Dat is wel een zin waarop je langer kunt kauwen. Angst heeft Lohues nog wel eens als hij moet optreden, hij herinnert zich dat hij met de groep Skik waarvan hij voor zijn solocarrière deel uitmaakte, doodsbang was om op Pinkpop te staan. Omdat hij toen al wist dat angst maar even duurt klom hij toch dat podium op. Als hij het niet gedaan had, had hij altijd spijt gehad.

Dylan
Daniel Lohues begint een beetje op Dylan te lijken. Zijn teksten zijn van een bedrieglijke eenvoud, maar ze zetten aan tot denken, of ze projecteren mooie vergezichten op je netvlies. Een heel bijzonder liedje is bijvoorbeeld Het Verschil Tussen Wereld en Planeet. De eerste akkoorden heeft hij geleend van John Lennon’s Working Class Hero die het weer van Masters of War van Dylan had. Een mondharmonica trekt een zilveren spoor door de melodie en in de tekst maakt hij duidelijk wat het verschil is tussen de wereld en de planeet. Op de planeet is er liefde, in de wereld te weinig. Het verschil tussen wereld en planeet is het verschil tussen werkelijkheid en droom.

Het mooiste
Bijzondere teksten, maar die is hij eigenlijk maar toevallig gaan schrijven, omdat er in zijn eerste band niemand was die het deed. En hij heeft er aardigheid in gekregen. Hij houdt van verhalen, hij houdt van woorden. Maar waarom hij liedjes maakt, is toch omdat hij muziek het mooiste vindt wat er is. Muziek is ook bindend. In één van zijn columns zegt hij dat het heel goed zou zijn als religie alleen maar muziek zou zijn. Dan konden er geen verschillen van mening bestaan. Hij kan zich niet voorstellen dat er muziekliefhebbers ruzie krijgen over een akkoord, of over een noot. We hebben allemaal ‘Baat Bij Muziek’ zingt hij op Allennig II:

Muziek met gitaarn of met ’n orkest
Muziek van de toekomst
Muziek die is west
Griffemeerd, communist.
Rooms katholiek
We hebben allemaol baat bij muziek.

Daniël Lohues staat nog maar aan het begin van een bijzondere carrière. Hij zingt op zijn eerste album dat ieder mens allennig is, maar hij vergat er bij te zingen dat ieder mens ook uniek is. En dat is Daniël Lohues zeker. We mogen blij zijn dat hij ons deelgenoot maakt van zijn dromerige overpeinzingen. Wij hebben allemaal baat bij Daniël Lohues.

Frits Spits