Lange tijd vond ik Frank Sinatra… Ja, want vond ik er eigenlijk van? Niet zo veel, ben ik bang. Ik kende, zoals iedereen op de wereld, alleen zijn lofzang op New York. En dat was het wel zo’n beetje. Toen ik jaren geleden voor het eerst in New York was geweest, begon dat nummer wel een stuk meer voor me te betekenen. Zo gaat dat met sommige muziek. Als je bent waar het vandaan komt, krijgt het opeens een andere lading. In Praag hoorde ik voor het eerst Mozarts Don Giovanni live. In het theater waar Mozart zelf de première gedirigeerd had. In de stad waar hij de opera geschreven had. Toen begon ik pas de ware diepte te voelen van dit meesterwerk. Onvergetelijke ervaring.
Jaren geleden was ik een album aan het opnemen in een geluidsstudio even buiten Haarlem. Wekenlang verbleef ik daar. ’s Avonds na de opnames kwam er wijn op de tafel en met de studio-eigenaar en zijn vrouw spraken we tot diep in de nacht over van alles en nog wat. Natuurlijk het meest over muziek. Hij begon over Sinatra. Ik gaf aan dat ik daar niet zoveel van kende. Hij beloofde mij dat ik binnen een half uur helemaal om zou zijn en we liepen naar de studioruimte waar het grote mengpaneel aangesloten was op enorme topkwaliteit luidsprekers. Rob, de studio-eigenaar, zette Sinatra at the Sands op en draaide de volumeknop bijna helemaal open.
Een live-opname uit 1966 van Frank Sinatra, begeleid door Count Basie and his Orchestra. Het geheel werd gedirigeerd door Quincy Jones, die ook de arrangementen geschreven had. Ik wist niet wat ik hoorde. Knallende blazers, een onvoorstelbaar swingende ritmesectie en het onvoorstelbaar coole pianospel van meneer Basie. Dat alles in casino The Sands in Las Vegas. Publiek aan tafeltjes. Borreltje erbij. Er zal ook flink gerookt zijn. Sinatra vertelt tussen de nummers door een geintje. Iedereen lachen. Volgende nummer. Van uitbundig tot ingetogen en weer terug. Niks gladgestreken. Alles echt. Zo levendig. Zo schitterend.
Jammer genoeg speelde Sinatra niet meer toen ik voor het eerst in Vegas was. Maar je hoeft Sinatra in the Sands maar op te zetten, je ogen dicht te doen en je bent erbij.
Dagblad van het Noorden, zaterdag 18 juni