WordPress website: Alderlane
Afgelopen week fietste ik laat op de avond over een stille landweg hier ergens in de buurt. Het was goed donker, dus de sterren waren mooi te zien. Ik hoefde niet zo op de weg te letten. Die was leeg en van asfalt. Dus ik keek fijn omhoog en zag de Grote Beer die als een oude bekende opviel tussen alle andere sterren. Ik stopte even om goed rond te kijken. Toen viel me pas op hoe stil het was. Midden door de week. Tegen middernacht. Alleen in het veld. Alleen onder ontelbaar veel sterren.
Als een mooie, onverwachte hobo-solo in een onbekende symfonie, zweefde er langzaam en voorzichtig een zeldzaam gevoel van geluk bij me naar binnen. De melodie werd sterker en luider en klom omhoog naar een punt waarop een hobo haast niet hoger kan. Precies op dat moment schoot er een vallende ster door de hemel. Precies boven Schoonebeek.
Ik moest lachen om dit mooie gelukje en stapte weer op de fiets. Dacht er nog even aan om een wens te doen. Maar ik vond het eigenlijk al mooi genoeg zo. Een vallende ster boven Schoonebeek. Zou er een heel bijzonder kindje geboren zijn daar? Zou wel een mooie stunt zijn. En het zou ook echt wel iets voor God zijn om na 2000 jaar Zijn zoon maar weer eens naar de aarde te sturen en Hem dan geboren te laten worden in Schoonebeek. Herders en schapen in de buurt. Een os en ezel zijn er wel te vinden. Engelen ook wel.
Als Jezus nu terug op aarde zou komen, zou Hij wel veel makkelijker Zijn goede boodschap over kunnen brengen. Hij zou op Twitter kunnen gaan. Met een blauw vinkje, zodat we weten dat het de echte Jezus is. En op Instagram kan Hij zijn wonderbaarlijke genezingen meteen delen met de wereld. Op Facebook kan Hij hele verhalen kwijt en in discussie gaan met mensen die reageren. Want dat krijg je natuurlijk wel tegenwoordig. Allemaal mensen die het online nog beter denken te weten dan de zoon van God zelf.
Toch zou ik er ook niet raar van staan te kijken als God inmiddels denkt: ,,bekijk het even met elkaar daar op aarde. Als het zo moet, laat dan maar zitten. Ik had gewoon die dino’s in leven moeten laten. Die waren ook niet lief tegen elkaar maar dat liep tenminste beter dan dit gedoe met al die mensen en zo.’’
Nog een bocht en dan een poosje rechtdoor over het klinkerweggetje. Rammelderammel. Bijna thuis.
Dagblad van het Noorden, 29 oktober 2022
WordPress website: Alderlane