WordPress website: Alderlane
Alles is nat en kil. Het waait. Het land is leeg. In de verte een paar velden die doodgespoten zijn. Kan me nauwelijks meer voor de geest halen hoe mooi en vol groen het hier kan zijn in de zomer. Eerder vond ik dit lege, grauwe en modderige beeld prachtig. Maar het mooiste is er tegenwoordig wel van af. Krijg een appje van een vriendin die in Thailand zit. Ze stuurt wat foto’s mee. Blauwe zee. Palmbomen. Wit strand en een foto van een kom Tom kha kai. Ik antwoord met ‘wauw’ en duimpjes en typ dat ze groot gelijk heeft. Ze antwoordt dat ze inmiddels ook wel weer verlangt naar Nederland. Ik kijk uit het raam. Kan me haar verlangen moeilijk voorstellen.
Ik kruip achter de piano. Denk aan die ene plek daar aan de rivier, ver van hier. Wat was het toen warm. Een paar dagen rijden verderop, daar aan de kust, at ik bij een visrokerijtje een bagel met cream cheese en zalm die ze zelf gerookt hadden op appelhout. De zalm was in de buurt gevangen. Heb laatst nog even online gekeken naar huizen daar.
Even later kreeg ik een appje van de twee dames uit Utrecht die laatst bij me op bezoek waren toen ze een weekje in een huisje in Drenthe zaten. Die waren nog steeds op Funda aan het kijken. Ze waren wel een beetje klaar met de overlast van junks in hun buurt. Ze hadden een woning gezien niet ver van hier. Vroegen mij of het een leuk dorp was. Ik antwoordde dat het een prima dorp was en dat Emmen mooi in de buurt is. Daar is alles wel. Theater, sushi, winkels, bios, leven in de brouwerij.
Zat te denken of ik ook moest vertellen over dat het hier natuurlijk ook niet altijd feest is. Dat het niet idyllisch is. Hoeveel verhalen ken ik inmiddels niet over gezinnen hier in de buurt die door een hel gaan, omdat ze een kind hebben dat totaal aan de harddrugs is. Dealers op pleintjes. Drama’s achter de nette gordijnen. Gewone, hardwerkende mensen die hun kinderen niks dan goeds wilden geven. Maar een rottige dealer gaf blijkbaar meer.
Ergens anders is het vaak niet beter. Overal is wel wat. Het wordt alweer donker. Ik haal een mand hout uit de houtstek en maak de kachel aan. Wrijf mij de handen warm voor het vuur. De wind waait om het huis. Even klinkt het als de vijfhoornige roep van een Amerikaanse trein in de verte.
Dagblad van het Noorden, 4 februari 2023
WordPress website: Alderlane