WordPress website: Alderlane
Achter het huis, uit de wind, in de zon. Dat is lekker zitten zo. Op Buienradar zag ik dat er fikse regen aankomt. Als ik dat niet gezien had, zou ik zeggen dat het de hele dag zulk prachtig weer zou blijven. Dat is wel met meer dingen die je online leest. Het is dat je weet dat er onheil aankomt. Maar je zou het niet zeggen als je gewoon om je heen kijkt. De laatste tijd is het weer sowieso vaak mooier dan ze voorspellen. Moet je dat zien als een meevaller? Of gewoon zoals het gaat? Dat laatste lijkt vaak een mooi voornemen. Gewoon kijken hoe het gaat. Maar geen verwachtingen hebben is ook weer zo saai. Verheugen is toch ook een mooie kant van het leven. Soms blijk je dan wel achteraf een konijn geweest te zijn die een wortel voorgehangen is. En dan maakt het ook nog uit of die wortel je door een ander voorgehouden is, of door jezelf.
Ik voel een spiertje trekken in mijn arm. Ik voel dat mijn vel daar een beetje op en neer gaat. Maar zo gauw ik kijk, houdt het spiertje zich weer rustig. Als ik even later naar de horizon tuur, voel ik het spiertje weer gaan. Ik houd mijn hoofd stil, maar kijk met scheve ogen naar mijn arm. Heel even zie ik mijn vel op een klein plekje bewegen. Heel even maar. Er gebeurt zo veel waarvan je voelt dat het gebeurt. Zonder het te zien.
De geuren van het voorjaar openen luikjes in mijn hoofd. Herinneringen. Als je de hele middag in een muf klaslokaal gezeten had en dan om half vier eindelijk de school uit mocht lopen, kwam die voorjaarsgeur extra hard binnen. Toen was je daar niet mee bezig. Nu pas ruik ik het weer en denk aan toen. Dat ik bij opa langs ging. Hij had dan al een heel stuk moestuin omgespit. Ik zag hem zaaien. Een bepaalde pas over de rulle, zwarte grond. Met een vloeiende beweging van zijn arm en zijn hand strooide hij iets. Ik weet eigenlijk niet wat. Kan ook wel kunstmest geweest zijn. Opeens hoor ik vanuit het verleden en toch zo dichtbij de stem van oma. Thee!
Achter het huis, uit de wind, in de zon. Ik heb maar een pot thee gezet. Er zweven wat paardenbloemenpluisjes voorbij. Het is wat harder gaan waaien. Ik zie wolken komen in de verte. Het was even lekker zitten zo.
Dagblad van het Noorden, 6 mei 2023
WordPress website: Alderlane