WordPress website: Alderlane
Het is niet eenvoudig positief te blijven als je goed om je heen kijkt. Er is zoveel aan de hand. Oplossingen zijn ver te zoeken. Als je je erin verdiept en je gaat erover nadenken, zou je al snel in een moedeloze stemming kunnen geraken. Maar dat is wel een beetje zonde van de tijd. Je leeft, tenminste dat neem je aan, maar één keer. Dan zou het jammer zijn dat je de meeste tijd zit te piekeren over hoe het allemaal ooit nog goed moet komen. Dus kijk je af en toe de andere kant op. Steek je af en toe de kop in het zand. Je haalt eens een keer je schouders op. Tegen beter weten in de boel relativeren. Doen wat je doen kunt en een glimlach opzetten.
Maar dan kom je iemand tegen die je er even haarfijn op wijst dat je helemaal verkeerd bezig bent. Die je op felle toon uitlegt dat mensen zoals jij het grote probleem zijn. Dat alles in de soep loopt door lui die hun schouders ophalen en de kop in het zand steken. Je probeert nog even uit te leggen dat je heus wel weet wat er allemaal misgaat in de wereld. Dat je best wel rekening houdt met bepaalde zaken en dat je je bewust bent van wat er allemaal nog meer moet gebeuren. Maar dan krijg je te horen dat je uit je comfort zone moet stappen. Dat er actie ondernomen moet worden. Je zegt nog dat je voornemens bent om te doen wat je kunt doen, maar dat je ook een beetje wilt leven, zonder de verdoemenis dagelijks voor in het hoofd te hebben. Een blik vol onbegrip en verwijt is je deel.
Je neemt je voor om er toch nog meer bij na te denken. Verdiept je nog verder in bepaalde problematiek. Je weet dat het anders moet. Je ziet het verkeerd gaan. Zoals het nu gaat, kan het niet langer. Als iedereen zo blijft denken zoals jij, gaat het gegarandeerd mis. Weer komt dat schuldgevoel. Het knaagt zich omhoog door het dunne, glimmende laagje levensvreugde waarmee je met de jaren zorgvuldig een donker gat vol aangeleerde zondigheid hebt weten af te dekken.
Je zit onder een mooie boom. Bij een traag stromende rivier. Het is prachtig weer en grote witte wolken drijven langzaam voorbij. Vogeltjes fluiten en een behoorlijke vis springt even op uit het water. Het is net of de vis even knipoogt. Je zucht eens diep.
Dagblad van het Noorden, 29 juli 2023
WordPress website: Alderlane