WordPress website: Alderlane
Een spinnenweb in de laurierstruik. Een lauw, zacht briesje. Een appel valt met een plof in het gras. De rozenstruik bloeit voor de tweede keer dit jaar. De bramen waren lekker. Dat vonden de vogels ook. Een vlinder vliegt voorbij. Het zonlicht is anders. Het is geen hoogzomer meer, maar de zomer is nog niet voorbij. Hoop ik. Ik sta op van het bankje voor mijn huis en loop naar binnen. Op de tafel een mooi stilleven. Een vriend bracht me zelf verbouwde tomaten, Spaanse pepers, rawits, ronde pepers, puntpaprika’s, aubergines, de laatste komkommers en de eerste pompoen. Het is september.
De scholen zijn weer begonnen. Ik hoorde van mensen met kinderen dat ze blij zijn dat die niet meer de hele dag thuis op de bank hangen met de telefoon. En dat de kinderen zelf ook blij zijn dat school weer is begonnen. Daar heb ik persoonlijk andere herinneringen aan. Ik vond het vreselijk om weer in de klas te moeten zitten. Ik wilde naar buiten. Achter op het land lopen. Avonturen bedenken. Boven in de kastanjeboom zitten. Met een kaarsje in de ondergrondse hut. Onder water zwemmen. Van de hoge duikplank springen. Met opa op de fiets naar Coevorden. Dat was er niet meer bij. Je moest in de klas zitten en je gemak houden. Ik werd er sloom van. En een soort verdrietig.
Het septemberlicht brengt nog altijd een melancholisch gevoel. Het doet me ook denken aan romances, die verwaaid door de zomerwind verdwenen achter de heiige horizon. Het doet me denken aan hoe mijn ouders met een oom en tante een hele dag appels zaten te schillen. Kleine zoete appeltjes. Dikke zure appels. Die geur en dat licht. Ik loop weer even naar buiten, pak een appel van de grond en ruik eraan met de ogen dicht. Ik tel mijn zegeningen.
Dat vind ik soms wel lastig aan die korte momenten van geluk. Dat je je bijna schuldig voelt tegenover mensen die precies midden in de ellende zitten. Wat moeten sommige mensen wat meemaken. Luisteren is soms het enige wat je voor ze kunt doen.
Ik ga naar de keuken en besluit om sambal badjak te maken van de pepers. Dat worden wel een paar potjes. Wat om weg te geven en wat om te bewaren. Blijft lang goed. Als je in de winter een potje open maakt, weet je even weer precies hoe het was in het septemberlicht.
Dagblad van het Noorden, 7 september 2024
WordPress website: Alderlane