Vorige week had ik het hier over mijn idee van vrijheid. Ik schreef ondermeer dat het bijvoorbeeld nogal fijn is als je muziek kunt maken en schrijven zonder tegengehouden te worden ‘door een profeet of God die muziek zondig vindt’. Meerdere mensen mailden mij, met hun beste bedoelingen, dat ik goed in de gaten moest houden dat muziek juist van God komt. Dat idee begrijp ik maar al te goed. Heb zelfs erg lang volgehouden dat de volledige werken van J.S. Bach het enige Godsbewijs waren. Later kwamen daar de vier laatste symfonieën van Mozart en zijn strijkkwintet in G mineur bij. Maar dat pad heb ik verlaten omdat ik het aantrekkelijker begon te vinden om er van uit te gaan dat die onvoorstelbaar mooie, diepe, knappe muziek gewoon van geniale, hardwerkende mensen kwam. Ook evolutie, zeg maar. Nee, die zin over die profeet en die God, dat ging over die profeet en die God die ik hier niet eens bij naam durf te noemen. Dan weet u al wie ik bedoel. Die ene profeet die zovelen inspireert tot gruwelijke gewelddadigheden. Die profeet die als aanvoerder van zijn fanatieke leger graag karavanen overviel en dan de ‘ongelovige’ karavaandrijvers vermoordde. (Eerste keer: slag bij Badr, 624 na Christus). Hij die, zo staat te lezen, op zijn paard naar Jeruzalem vloog om daar even te bidden voor hij doorvloog naar de zeven hemelen, en zo Jeruzalem voor zijn volgelingen tot een heilige plaats maakte. De zelfde profeet die het stenigen van vrouwen lijkt te bemoedigen. Niks ‘wie zonder zonde is werpe de eerste steen’ zoals een profeet met de naam Jezus het een paar eeuwen eerder bracht. Jezus kun je trouwens in de verhalen over Hem maar op één gewelddadige actie betrappen. Dan slaat Hij zakenmannen uit de tempel. Dat is alles. Nee, ik had het dus over die andere profeet. In wiens naam ze nu weer zo weerzinwekkend aan het vechten, onthoofden en kruisigen zijn geslagen in Irak en Syrië, dezelfde profeet die mensen in Afrika inspireert om schoolmeisjes te ontvoeren, nonnen en paters in brand te steken en zwangere vrouwen die Christen zijn geworden dood te maken. Die profeet heeft dus een hekel aan muziek. Zo erg dat hij tijdens zijn leven dichters, zangers en andere kunstenaars liet martelen en onthoofden. Die profeet haalde ik eventjes aan in mijn stukje vorige week. Dat was alles. Prettig Weekend!
(Dagblad van het Noorden, 14 juni)