WordPress website: Alderlane
Paar dagen overver geweest. Moet nodig grasmaaien. Loop naar m’n schuurtje en start m’n zitmaaier. Voorzichtig stuur ik ‘m naar buiten. Heb ‘m net nieuw. Blij mee. De vorige kon niet meer klaar. Koppelingsplaten of weet ik wat. Deze keer begin ik links te maaien. De vorige keer begon ik rechts. De maggiplant is dusdanig groot geworden dat een paar stengels laatst door de regen geknakt zijn. Ik maai er overheen en het ruikt opeens naar kippensoep van oma. Het is al weer jaren geleden dat die oma uit de tijd kwam. Maar ik kan haar stem nog duidelijk voor me horen. ‘Hup Marjanneke, stroop in ’t kanneke.’ Zo dichtbij als dat opeens kan klinken. Ik hoor ook al dagen een andere stem voor me. Die van die vrouw in dat filmpje, die in elkaar werd geslagen door die wielrenner. Die vrouw die in angst een scheldwoord gebruikte met een nare ziekte er in. Typisch eigenlijk. Scheldwoorden met ziektes er in. Van oorsprong komt dat hier in onze streken volgens mij niet voor. Teringleier. Tyfushond. En natuurlijk de scheldwoorden met die hele erge ziekte die ik maar even niet voluit schrijf, dat is wel typisch iets voor de West-Nederlandse grootstedelijke cultuur, lijkt het wel. Scheldwoorden met ziektes. Apart. Hoe zit dat in andere talen eigenlijk? Ik maai inmiddels onder de appelboom door. Het lijkt een mooi oogstje te gaan worden dit jaar. Hoe zou het eigenlijk afgelopen zijn met die rossende wielrenner en die in elkaar geslagen mensen? Was wel erg… Ach, wat is erg na het horen en zien over die vreselijke vliegtuigramp… Onvoorstelbaar. Je kunt de kop er niet omheen krijgen. Het is zo dichtbij ook. En ook zo veel doden door een aanslag, zonder dat de politieke islam er iets mee te maken heeft. Dat hoor je ook niet vaak meer. Maar dat zal ook niet lang meer duren voor we daar weer wat van horen. Die lui in dat kalifaat, die hebben óók wapens in handen die ze niet zouden moeten hebben. En die lui hebben dezelfde overtuiging als Hamas en Boko Haram en noem maar op. Dat zijn geen
verschillende verhalen. Het is één verhaal… Ach, verdorie. Zit ik tóch weer aan dat soort ellende te denken.
WordPress website: Alderlane