WordPress website: Alderlane
Ik word wakker en weet meteen hoe laat het is. En ik heb nog niet eens op mijn telefoon gekeken. Een bijzonder opgewekt deuntje heb ik meegenomen uit mijn droom. Een leuk, majeurderig riedeltje kriebelt aan de binnenkant van mijn schedel. Als ik zo wakker word dan weet ik dus hoe laat het is. Dan wordt het een leuk dagje.
Ik weet inmiddels dat je op zo’n dag niet zoals gebruikelijk direct in het wereldnieuws moet duiken. Dat kan de vrolijkheid vergallen. Dus ik ga achter de piano zitten om te kijken of ik het droomdeuntje om kan zetten in werkelijke klanken. Als ik het melodietje onder de knie heb, speel ik het met mijn ogen dicht. Door die muziek zie ik beelden voor me van een situatie in Frankrijk, jaren geleden. Kamperen met de vriendin van toen. Mooi was dat eigenlijk. Zij zat te tekenen bij de tent. Ik stond hele dagen te neuriën in een flink stromende rivier met een goedkope werphengel met gummi nep-aas aan de haak. Ik zag de vissen zwemmen. Maar ik ben geen visser. Niks gevangen. Ja, achteraf gezien heb ik mooie herinneringen gevangen, realiseer ik me nu. Ik probeer me al pianospelende zoveel mogelijk van die kampeervakantie voor de geest te halen. Ik kan bijna weer de koffie proeven die ik maakte op het gammele gasflesje. Het brood. De ham. De boter. Frankrijk: heerlijk land. Die vakantie, dat is al weer lang geleden… Die vriendin ook. Toen dat uit ging, was dat allemaal niet zo mooi. Maar nu ik er zo over nadenk, heb ik alleen de mooie dingen onthouden.
Ja, als ik een beetje ga graven, kom ik heus wel bij wat nare gevoelens terecht, maar waarom zou ik. Ik loop achter de piano weg om een ei te gaan koken. Ik prik altijd een klein gaatje onder in een te koken ei. Dan kan de lucht onder in het ei door het gaatje naar buiten, zodat het niet barst. Want een gebarsten ei waar alles uitgelopen is, daar kon ik ’s morgens altijd behoorlijk kriegelig van worden. Overkomt me niet meer. Zo heb ik inmiddels steeds meer handigheden geleerd om de vrolijkheid gedurende de dag te bewaren. En toch… op een gegeven moment moet ik tòch even kijken hoe het er voor staat in de werkelijke wereld.
(Dagblad van het Noorden, 2 augustus)
WordPress website: Alderlane