Wat heerlijk dat het zo waait. Hou ik van. Dan ga ik in het donker achter het huis staan. Gewoon luisteren naar het geluid van de wind langs de bladeren aan de bomen. Dat blad zal er binnenkort af zijn. Dan klinkt de wind nog weer anders. Nu klinkt het als een mooi afscheid. Afscheid van een fijne tijd. Geen triest afscheid. Maar wel een afscheid waarbij je besluit sommige dingen achter te laten en andere dingen mee te nemen naar die nieuwe tijd. Die nieuwe tijd waarvan het begin nu verlicht wordt door het zilveren maanlicht van deze grote maan. De oude goden proosten op de nieuwe tijd. Ze weten de weg. De ganzen weten niet beter. Die gaan gewoon de kant op die ze op gaan. En de wind waait. De molen draait. De molens in de verte knipperen. Dan vliegen er tenminste geen vliegtuigen tegenaan. Niet dat die ooit zo laag gaan daar. Nee, de vliegtuigen gaan hoog hier. Daar gaat er weer een. Misschien wel naar Beijing. Z’n door maanlicht beschenen condensstaart strak achter zich aan. De mensen in dat vliegtuig zien de maan vast ook. Misschien nog wel duidelijker. Ze zijn iets dichterbij de maan dan ik hier op de grond in de wind. Het omslaan van de seizoenen is te ruiken. Komt het meewaaien met de wind die geur? Van de bomen? Komt het uit de grond? Ik ga even naar binnen om een dikkere jas aan te doen. En dan weer naar buiten. Binnen is het nog oude tijd. Buiten wordt het per seconde nieuwer. Wat heerlijk dat het zo waait. Hou ik van. Ik heb me er op verheugd. Elk jaar is er zo’n avond. En toch ben ik elk jaar weer blij dat die avond er ook echt is. En dat ik er bij kan zijn. Alles waar iemand zich druk om kan maken, waait dan weg. Misschien niet voor altijd, maar dan weet je in ieder geval dat het weg te blazen is. Net als de bladeren. Soms laat een hele tak zijn bladeren los op een windvlaag. De rest zal volgen. Wanneer precies weet niemand. Maar dat het gebeurt, is zeker. Gerustgesteld ga ik weer naar binnen. Voor de kachel eens even goed nadenken over wat er meegenomen zal worden naar de nieuwe tijd.
(Dagblad van het Noorden, 8 november 2014)