Recensie: In z’n eentje is-ie zo’n beetje onze Lennon én McCartney
Daniël Lohues – D
Swingende heimwee, geestige romantische observaties: de Drentstalige singer-songwriter Daniël Lohues bewijst op zijn nieuwe cd D opnieuw dat hij daarin een meester is.
Zelfs ’s nachts ‘als ik aan ’t zuuken ben op Google naar, hoe zal ik ’t zeggen, inheems gebieden’, dan popt op zijn scherm zijn lief weer op – zelden werd een moderne romantische, pornosurfende ziel in het Nederlands (Drents is ook Nederlands) zo geestig bezongen als in ‘Kom altied weer terecht bie joe’.
Er staan meer soms hartverscheurende, romantische liedjes ‘veur joe’ op D, begeleid op bluesy gitaar en mondharmonica. Maar ook dromerige of upbeat lofzangen op ‘thuus’, het Drentse platteland, waar Lohues ondanks omzwervingen in de ‘wiede wereld’ altijd weer terugkeert.
Maar dat is niet alles. Filosofische bespiegelingen over de zin van het leven, haast klassiek op de piano begeleid in ‘Niks is veur niks’, komen ook aan bod.
Lohues is in zijn eentje zo’n beetje de Nederlandse Lennon en McCartney ineen, met zijn talent om observaties en intieme gevoelens in catchy melodieën vangen – van het dromerige ‘Op ‘t platteland’ (de single van de plaat), het bijna minimal music-achtige (je hebt ja altied nog) ‘Joezölf’ en het opbeurende ‘Niks is meer weerd as vandaage’.
Door: PAUL STEENHUIS 5 MAART 2014
Uit: nrc.next
