WordPress website: Alderlane
Heb een deuk in de BBQ. Niet zo mooi. Ach, ik heb hem ook al weer jaren. Mooi ding. Zo’n zwarte bol op pootjes. Onverwoestbaar eigenlijk. Kocht hem toen ik – wat is het, tien jaar geleden- een blues-plaat had gemaakt in Amerika en vervolgens hier in Nederland ging touren met die Amerikanen. Lui uit Amerika mogen graag dingen van de BBQ eten. Dus ik haalde mij die zomer een groot, degelijk geval op. Krijg je echt niet zomaar kapot. En toch zit er nu een grote deuk in. In het deksel. Vreemd hoe dat ging. Het gebeurde in de winter. Ik weet niet meer welke winter. Maar ik zat alleen in huis bij de kachel naar de Simpsons te kijken. Weet nog dat het een week lang dán weer vroor en dán weer dooide. Maar toen ging het echt dooien. Midden in de nacht. Ik hoorde het buiten van het dak druppelen. Wilde net naar bed gaan. Opeens een knal op het dak. Geraas over de dakpannen. Een seconde stilte. Vervolgens een hels kabaal als van potten en pannen die op de straat gesmeten worden. Ik naar buiten. Was er dus een enorme ijspegel losgeraakt vanaf het regenpijpje van de dakkapel, over de dakpannen, gewoon precies op mijn mooie zwarte BBQ-bol terecht gekomen. Dikke deuk er in. Maar goed: de BBQ doet het er niet minder om. Gisteren maakte ik nog de kippenvleugeltjes zoals ik die geleerd heb van die drummer uit Baton Rouge, Louisiana. Ik maakte een klein vuurtje op de ene helft in de BBQ. Het vlees moet niet recht boven het vuur maar er naast. Had een BBQsaus gemaakt van tomatenpuree met rietsuiker, citroensap, mosterd, knoflook, tabasco, thijm. Had wat chickenwings bestrooid met zout en die op het rooster gelegd. Niet boven de kolen dus. Op die kolen gooide ik een handje natgemaakt zaagsel. Appelhout in dit geval. Het moet flink roken. Dan het gedeukte deksel er op. Na een poosje de vleugels inkwasten met die zoete saus. Weer een handje zaagsel. Deksel er op. Dat een paar keer herhalen. Wings moeten erg gaar, gerookt en plakkerig zijn. Wat een feest. Ik hoef geen nieuwe BBQ. Hij doet het er niet minder om. Een deuk of een kras brengt een verhaal. Is bij mensen trouwens niet anders.
(Dagblad van het Noorden, 22 augustus 2015)
WordPress website: Alderlane