WordPress website: Alderlane
Opeens valt het op. Het wordt al veel eerder donker dan je denkt. En ook frisser. Het is even windstil. Verschillende geuren trekken voorbij. De geur van de grond waarop en waarvan we leven. De geur van hooi. En ook de geur van landbouwgif. Ze zullen de aardappels wel gespoten hebben, een eindje verderop. Gek hoe zelfs bestrijdingsmiddel op een rare manier nog goed kan ruiken. Geur van hier.
In de verte viert het buurdorp z’n jaarlijkse feest. Zachte flardjes livemuziek komen af en toe voorbij. Geluid draagt ver in de stilte. Drie weken geleden stond ik nog ergens alleen in Montana op de prairie te luisteren naar niks. Het was midden op de dag. Zevenendertig graden. Volledig stil. Geen vogeltje. Geen ratelslang. Geen auto’s. Zelfs het zachte briesje maakte geen geluid. Er waren geen bomen om langs te suizen. En het prairiegras golfde geluidloos. Na een half uur hoorde ik heel in de verte een ruisje. Het geluid zwol tien minuten lang aan. Van totaal stil naar het brullen van een gigantische vrachtwagen. En toen weer tien minuten de andere kant op, richting stil.
Dáár dacht ik aan hier. En hier denk ik aan daar.
De zomer is nog niet voorbij. De vlierbessen zijn rijp. De geur en smaak van vlierbessen zijn voor mij typisch ‘thuis’. Ik hoor de stemmen van de mensen die ik lief heb in mijn hoofd, vermengd met de muziek waar ik als kind op in slaap viel. Als kind weet je nog niet hoe je het hebt getroffen als je een ‘thuis’ hebt.
Ik ga maar in huis. Naar binnen. Eerder zette ik dan de televisie aan. Nu laat ik ’m uit. Ik wil even hier blijven. Even niet bedolven worden onder reclame, grootsteeds gebabbel, glamour, terreur en andere dingen waar ik even niet op zit te wachten. Niet dat ik de televisie niks meer aan vind hoor. Er is zo veel keus, er is voor iedereen wel wat te vinden waar je wat mee kunt.
Maar nu even niet. Nu maak ik een boterham. Met kruisbessenjam, gemaakt door mijn vader. Het brood heeft hij ook zelf gebakken. Even zit ik weer aan de keukentafel, vroeger thuis. Alleen heb ik nu wel in de gaten hoe dankbaar ik mag zijn.
Dagblad van het Noorden, 26 augustus 2017
WordPress website: Alderlane