WordPress website: Alderlane
Er was nog precies één kaartje te krijgen voor een stoel aan het gangpad, vrij vooraan. Mozarts opera La Clemenza di Tito had ik nog nooit in het echt gehoord. Dus ik naar Het Concertgebouw in onze hoofdstad. Dat historische gebouw waar al een dikke honderd jaar alle legendarische dirigenten, solisten en orkesten de zaal gevuld hebben met het beste uit de westerse kunstmuziek van de afgelopen eeuwen. Ik loop de zaal in en zie op het podium de leden van het fameuze Orkest van de Achttiende Eeuw bezig met het stemmen van hun historische instrumenten. De zaal stroomt vol, de lichten gaan uit en de opera begint.
Tijdens de eerste maten van de ouverture maakt het jachtige gevoel van het rijden naar en door de stad plaats voor diepe ontroering en plechtig respect voor de muziek. Dan komen zangers en zangeressen op. Ze spelen dat ze in het oude Rome zijn. Liefde en verraad. Met wie zal de keizer Titus Vespasiano trouwen? Wie probeert daar een stokje voor te steken? Wordt de keizer vermoord? Het hele verhaal wordt gezongen. Prachtige muziek. Ik zit er helemaal in. Maar opeens denk ik aan wat ik zou doen als er nu van die streng gelovige mohammedanen met machinegeweren binnen zouden komen. Wil er niet aan denken. Ik volg het verhaal weer. De keizer is neergestoken. Rome staat in brand! Onrust. Rumoer! Er beginnen opeens mensen door de gangpaden te rennen. Het blijken de leden van het koor te zijn die onder het rennen zingen. Het hoort er bij. Weer denk ik een paar seconden aan jihadisten. De Opera gaat door. De keizer blijkt nog in leven. Een dubbelganger is vermoord. De schuldigen worden opgepakt, maar de keizer, bekend om zijn milde karakter, laat ze uiteindelijk weer vrij. Het koor en de andere zangers en zangeressen, ondersteund door Mozarts magische muziek, gespeeld door een van de beste orkesten ter wereld, laten een finale horen waarin het goede het kwade overwint. Stralend majeur! Diep onder de indruk verlaat ik Amsterdam. Ik besef dat ik een paar uur heb zitten kijken en luisteren naar een hoogtepunt van de westerse beschaving. En ik ben er weer even van overtuigd dat wat de jihadisten ook proberen, ze krijgen ons nooit kapot.
Dagblad van het Noorden, 21 oktober 2017
WordPress website: Alderlane