Het is druk in de supermarkt. En er lopen opvallend veel kindertjes. Ik denk nog eens even goed na. Nee, het is geen woensdagmiddag. Anders zou ik niet naar de supermarkt gegaan zijn. Oja, is ook zo. Het is herfstvakantie. Te gek. Een week niet naar school en lekker buitenspelen in de trainingsbroek met rubberlaarzen aan. De kindertjes in de winkel dragen zondagse kleren.
Kinderen in een supermarkt, het blijft fascinerend. Ze lopen voor de boodschappenwagentjes aan, die door hun moeders langs de uitpuilende schappen gedrukt worden. Ik hoor een moeder vragen wat ze dán willen eten. Pannenkoeken? Bami? Een kindje schreeuwt ‘nee!’. Een gangpad verder staat een moeder aan haar kleuter uit te leggen dat het vakantie is en dat ze nu lekker tijd hebben om zelf te kokkerellen en dat ze dus geen magnetronmaaltijden nemen. Bij de zuivel hoor ik een kind roepen dat melk vies is.
Ik moet even een gangpad terug. Door de drukte ben ik mijn normale route even kwijt. In dat gangpad staat een ventje. Hij gaat niet aan de kant. Het is een vriendelijk jongetje. Een stevig baasje. Hij is blij. Hij heeft de mond vol. Ik zie geen moeder of vader of zo. Ik vraag aan het kereltje of het smaakt. Hij kijkt verlegen weg en gaat aan de kant. Ik loop hem voorbij en zeg dankjewel. Een paar meter verder kijk ik om. Ik zie in de gauwigheid dat hij de mond weer vult met snoepjes uit een open zakje dat onder in het schap ligt. Daar zul je de moeder hebben. Het mannetje krijgt de baard er flink af.
Bij de groenten staat een moeder sperziebonen in een plastic zakje te doen. Een meisje van een jaar of negen demonstreert heftig. Ze lust geen boontjes. De moeder zegt dat ze daar niks mee te maken heeft. Ze krijgen boontjes. Het prinsesje loopt naar het doosje sperziebonen, trekt een vies gezichtje en spuugt op de bonen. De moeder kijkt verschrikt rond, moet daarna erg lachen en sleurt haar dochtertje giebelend mee naar de bananen. De moeder weet dat ik het gezien heb. Ze kijkt me vuil aan. Ik knik even vriendelijk en pak wat spullen om straks bonensoep te maken, precies zoals mijn moeder dat eerder deed.
Dagblad van het Noorden, 28 oktober 2017