Er gaan stemmen op om touwen te spannen rond de hunebedden, om mensen ervan te weerhouden er op te klimmen. Toegegeven, ik heb heus ook wel op een hunebed gestaan. Ik ben geboren naast een bos waarin een prachtig groot hunebed te vinden is. Je werd dan als kind op zo’n steen gezet. Handje vasthouden. Want een hunebed is gevaarlijk. Als je er af valt breek je de beide benen. Waar de gevaren liggen in het leven, dat leer je van huis uit. „Je bent gewaarschuwd.”
Later met het eerste bandje ‘The Bedrock Shuffle’ gingen we ’n keer een persfoto maken. Toen werden we ook op een hunebed gezet. Weet nog dat het me tegenstond, omdat ik inmiddels van opa geleerd had dat de bouwers van die steenhopen er hun doden begraven hadden. Je gaat ook niet op een grafzerk zitten.
Opa vertelde trouwens ook dat er eens een konijn op een paard op het hunebed gestaan zou hebben. Dat verhaal bleek te gaan over de jongere broer van Napoleon, Lodewijk Napoleon, die met paard en al het hunebed bestegen had. Die man was toen koning van Nederland. Hij sprak Hollands met een zeer zwaar, Frans accent. Koning sprak hij uit als konijn. Zo zijn ze hem toen gaan noemen. ’Het konijn van Nederland’. En of hij nou echt op het hunebed gestaan heeft, weet niemand. Maar hij zal niet van het bouwsel opgekeken hebben. In Frankrijk zijn vergelijkbare bouwsels uit dezelfde tijd te vinden. Over de hele wereld eigenlijk wel. In die tijd deden mensen dat zo. Ook de eerste boeren in deze streken. Vijfduizend jaar geleden. Ze stapelden stenen op heilige plekken.
Want dat is het ook: een hunebed staat niet zomaar ergens. Ze staan op plekken waar ‘energie’ gevoeld wordt door mensen die dat kunnen voelen. Zeg het maar, magnetisme, aardstralen. Ook al geloof je daar niet in, ga maar eens bij volle maan naar een afgelegen hunebed. Dan voel je het. Een plechtigheid overvalt je. Respect voor de bouwers en hun doden. Eeuwigheid.
Een touw spannen rond een hunebed om mensen ervan te weerhouden er op te klimmen… Het is vijfduizend jaar niet nodig geweest. Waarom nu dan wel? Het zegt ook wel iets over onze tijd.
Dagblad van het Noorden, 4 november 2017