Op de lagere school, vlak voor de grote vakantie kreeg je te horen dat je op een nieuwe plek in de klas kwam te zitten als de school weer begon. Ik kon me laatst opeens weer goed voor de geest halen hoe dat toen voelde. Ik was wel tevreden met mijn plekje. Was er aan gewend. Wist waar ik aan toe was. Wat zou een nieuwe plek veranderen? En wat als mij het niet zou bevallen? Ik moest daar aan denken toen ik bericht kreeg van onze krant dat ze mijn column op een nieuwe plek wilden zetten. Een veel mooiere plek, werd er bijgezegd. Ik zou er “even over nadenken”. Dat was in dit geval geen Drents voor “nee”. Het beviel me eigenlijk wel prima op mijn plek.
En waarom opeens anders? Het zou gaan om een plek in de weekendbijlage. De man die tot nu toe daar stond met zijn column, vond dat hij wat te weinig reacties kreeg op zijn stukken en had mede daarom besloten naar een landelijke krant te verhuizen, las ik in een interview met hem. Toen dacht ik dat het dan toch misschien wel wat voor mij was. Ik kan vaak al de reacties op mijn column niet bijbenen. Ik beantwoord ze niet allemaal, waarvoor mijn excuses. Toen ik nog steeds geen ja gezegd had, kreeg ik nog een paar dagen berichtjes met de vraag of ik het al wist. Ik gaf eerst geen antwoord. Ik wist het nog niet. Alhoewel ik uit het maken van andere beslissingen, achteraf altijd wel goed weet: eigenlijk weet je vaak meteen wel wat het moet worden. Je zoekt eerst nog naar vragen die je eerst niet had.
Dat is eigenlijk wel een goed proces. Zo dacht ik namelijk terug aan de periode dat ik gevraagd werd om een column te maken voor het toen nog op te starten Dagblad van het Noorden. Destijds heb ik mij dagenlang afgevraagd waarom ik überhaupt een column zou moeten schrijven. De leus “Voor het Noorden, door het Noorden” heeft mij toen doen besluiten om het te doen. Een klein onderdeeltje zijn van zoiets moois als een eigen krant voor Groningen en Drenthe, dat leek me te gek. Ben blij dat ik toen ja gezegd heb. April 2002 was dat. Nu heb ik ook ja gezegd. Er verandert verder op zich weinig. En toch is het een soort nieuw begin. En ik geloof in de kracht van een nieuw begin.
Dagblad van het Noorden, 9 juni 2018