Jimi Hendrix werd geboren in Seattle, aan de andere kant van het spoor. Zijn invloed op de hedendaagse popmuziek is ongelofelijk.
Hij baande muzikale wegen die hele nieuwe stromingen mogelijk maakten. Jimi schijnt een zeer verlegen kind geweest te zijn, die altijd op een bezemsteel gitaar playbackte. Zijn vader had toen maar een klein gitaartje voor kleine Jimi gehuurd en zo begon een van de belangrijkste ontwikkelingen in de popmuziek. Toen Jimi’s moeder zich dood zoop en vader werkloos werd, ging de kleine huurgitaar weer terug naar de verhuurder. Jimi liet het er niet bij zitten. Tien jaar later speelde hij echte gitaar bij Little Richard en weer een paar jaar later speelde hij met zijn eigen trio in Londen waar de hele hippe scene van toen het publiek vormde. Iedereen werd weggeblazen door Jimi’s ongelofelijke gitaarspel. Ook The Beatles hebben daar in het publiek gezeten. De grote Beatles! Afkomstig uit arme buurten van de havenplaats Liverpool.
Vlak na de oorlog was het daar armoe troef, vertelde Lennon in interviews. Er was niks. Er werd jaren afbetaald voor de goedkoopste gitaar die er te krijgen was. Enkele jaren later schreef Paul McCartney op dat zelfde instrument de klassieker Yesterday. Een gift aan de wereld. Een monument in songwriting, gezongen door iedereen, maar wellicht het mooist gecovered door Ray Charles, een blinde man die ooit de diepe armoede en het racisme in de zuidelijke staten ontvluchtte. Mr. Charles kwam in Seattle terecht, speelde altijd en overal en werd zo de grootste R&B artiest ooit. Alle groten in de popmuziek hebben een ding gemeen. Opgroeien in armoede. Bluesmannen, Countrysingers, Reggea-goden, Rappers, Beatmuzikanten, Folksingers.
Geld voor muziekles is er nooit geweest. Ze leerden het van de radio en van elkaar. Armoede als drijfveer. Inspiratiebron. Muziek als vlucht naar betere tijden.