Afgelopen week kreeg ik via Instagram een berichtje van iemand die ik nog ken uit het studentenhuis in Utrecht. Ze zat met haar vriendin een weekje in een huisje in Drenthe. Omgeving Dwingeloo. Ze hadden gelezen over het Bargerveen en wilden daar wandelen. Of ze na de wandeling bij mij een kopje thee mochten komen drinken. Dat vond ik eigenlijk wel een goed idee. Kon destijds al goed met haar opschieten. Zij hield ook van Lenny Kravitz en The Red Hot Chili Peppers. Later zagen we elkaar weleens na een optreden en een keer toevallig in een platenzaak in Amsterdam. De laatste tijd kreeg ik via Instagram flarden van haar leven mee. En zij van die van mij.
Ik had de kachel aangestoken, koekjes in huis gehaald en de kerstboom opgeruimd. Op een gegeven moment kwam er een rode auto het pad oprijden. Het was een leuk weerzien. Haar vriendin was ook een leuk mens. Met hun verwaaide hoofden en de handen om de warme mokken thee vertelden ze enthousiast over wat ze allemaal al gezien hadden in Drenthe. Hunebedden. Bossen. Heide. Ze vonden het prachtig. En heilzaam ook. En de mensen die ze tegengekomen waren, hadden allemaal gegroet. Iedereen was zo vriendelijk en puur. Ze snapten het wel, dat mensen in Drenthe wonen.
Ze hadden zelfs al op Funda gekeken of er misschien een leuk huisje voor hen te vinden was in Drenthe. Ze kenden meerdere mensen die hier al naartoe getrokken waren. Ze konden hun werk veelal vanuit huis doen. Overal was toch wel internet inmiddels? Ik pochte over het glasvezelnetwerk. ,,Best of both worlds’’, zeiden ze. Ruimte en rust en tóch internet. We stonden even bij het keukenraam naar de verte te kijken. Leeg, zwart bouwland. Ik vertelde dat er in de zomer aardappelen en suikerbieten staan. Zo ver het oog reikt.
Opeens kwam er een koppeltje reeën aanlopen in de verte. Beide dames deden een hand voor de mond en keken zich de ogen uit. ,,Maar lopen die daar zomaar? Moet je niet even een boer bellen dat z’n dieren zijn ontsnapt?’’
Ik moest lachen. We gingen weer voor de kachel zitten en hebben nog uren fijn zitten praten. Toen ze vertrokken, vroegen ze of ik echt door wilde geven als ik een leuk huis te koop wist in Drenthe. ,,Het is oprecht fijn hier en dichterbij dan je denkt.’’ Toen ze weggereden waren, ging ik weer voor de kachel zitten en dacht: ja, hier is inderdaad dichtbij.
Dagblad van het Noorden, 14 januari 2023