De gemarmerde riblappen heb ik in stukjes van twee bij drie centimeter gesneden. Ik bak spekjes en zet ze apart. Dan het rundvlees in de pan. Als het mooi bruin is haal ik het eruit. Ook even apart. Ui en wortel aanbakken. Niet te hard. Knoflook. Vlees er weer bij. Bloem erop. Afblussen met een fles fatsoenlijke rode wijn. Laurier, tijm, zwarte peper, snuf suiker, zout, peterselie. Vergeet ik nog wat? Even online kijken… Er staan veel verschillende recepten voor dit oeroude gerecht uit de Bourgogne op internet. Hé, wa’s dat dan? Zie ik opeens in de rechterbovenhoek van mijn scherm een advertentie voor een restaurant in Leipzig. Als ik niet beter zou weten, zou ik denken dat het stom toeval was. Maar ik heb laatst gekeken naar hotelkamers in Leipzig, omdat ik binnenkort weer eens naar de stad van mijn grote held Bach wil. En dat internet onthoudt dat. Gaan ze reclames op mij afvuren die met Leipzig te maken hebben. Gaat wel ver eigenlijk. Ze weten precies wat je doet. Ze weten tegenwoordig ook precies waar je bent. Ze kunnen je overal volgen via je telefoon. Ze houden alles in de gaten. Ze hebben m’n vingerafdrukken. Iris-scan ook al laatst op het vliegveld. ‘Voor onze veiligheid’. Is dat zo? Of proberen ze ons onder de duim te houden? En wie zijn ‘ze’? De grote geheime wereldspelers die boven regeringen staan en alles zo weten te draaien dat hun macht blijft bestaan? Bedenken ze echt oorlogen om economiën te laten bloeien? Hoe lopen de geldstromen? Wie zijn de banken eigenlijk? Regeringen moeten geld van banken lenen. Betalen wij de rente in de vorm van belastingen? Iedereen ziet de zelfde dingen op de tv. De invloed op ons gedrag is enorm. Bepalen zij wat wij zien zodat wij, zonder het in de gaten te hebben, hun spel mooi meespelen? Zijn wij slechts pionnen in een eeuwenoud machtsspel? ,,Je moet niet overal zo ver over nadenken”, zeggen mensen om me heen. Waarom? Waar zijn ze bang voor? Waarom willen bepaalde krachten ons in hun macht hebben? Ze hebben van mij niks te vrezen. Laat me. Ik roer in een pan. Ik houd m’n zelfgemaakte boeuf bourguignon uren en uren, precies zo lang zachtjes tegen de kook aan dat het vlees bijna uit elkaar valt.
(Dagblad van het Noorden, 22 november 2014)