WordPress website: Alderlane
Na een winterse roadtrip door een paar noordelijke staten van Amerika kijk ik nu vanuit een hoge hotelkamer uit over de stad Chicago. Achter een paar wolkenkrabbers zie ik de bevroren randen van Lake Michigan. Alles en overal sneeuw en ijs.
Onderweg bleek ook de brede Mississippi-rivier helemaal bevroren. Niet zo gek. Het was echt heel koud. Er waren bijvoorbeeld plekken in Noord-Dakota waar het –20 graden Fahrenheit was; –29 Celsius.
De auto deed er ’s morgens meerdere seconden over om goed aan de praat te komen en het sturen ging het eerste stukje nogal zwaar. De olie was denk ik stijf van de kou.
Op de prairie in Montana bij zulke temperaturen nog een echte sneeuwstorm meegemaakt. Er stoof zoveel sneeuw over de weg dat je soms echt niks meer zag. Dat was bijna niet leuk meer. Bijna. Het was namelijk geweldig om mee te maken.
In Nebraska sprak ik bij een pomp met een oudere man. Hij vertelde me dat dit voor hun een record-winter was. Hij begreep niet best wat ik er mooi aan vond.
De schoonheid van de uitgestrekte prairie in de sneeuw is onbeschrijfelijk. Daar ga ik dan ook niet aan beginnen.
Maar het is wel tijd om mijn DvhN-column te maken. Er is weer bijna te veel om het over te hebben. Zo zag ik op internet dat het in Nederland 20 graden boven nul was geweest. Celsius.
Even speelde ik daarom met de gedachten om op kolderieke wijze te schrijven over dat ik net uit epische sneeuwstormen kom, met de laagste temperaturen die ik ooit meegemaakt heb en er dus helemaal geen opwarming van de aarde gaande is. Gewoon expres een beetje stoken. Beetje zoals iemand die zatgevreten uit een all-you-can-eat-woktent komt en dan staat te roepen dat er geen honger in de wereld is.
Maar nee. Geen onderwerp voor kolder. En het schijnt zelfs ergens verboden te zijn om zoiets te roepen, serieus of niet.
Ik kijk een beetje uit het raam en zie tussen de wolkenkrabbers het grote hotel van Trump staan. Een enorm hoog, glimmend gebouw met zijn naam erop in werkelijk lachwekkend grote letters.
Zag zijn naam ook geverfd op een houten bord staan, ergens langs een desolate highway in South Dakota. Letterlijk in the middle of nowhere. Het contrast is fascinerend. Maar een stukje schrijven over Trump komt nog wel een keer.
Is me nog iets opgevallen in het Nederlandse nieuws waarover ik hier in Chicago kan schrijven? Misschien wat over die leraar op die middelbare school? Hij zou Mohammed beledigd hebben. De islamitische schooljeugd was erg beledigd en ze hebben geklaagd bij de schoolleiding die de man vervolgens geschorst heeft.
Wat is er allemaal waar aan dat verhaal, denk ik dan eerst. Even later denk ik, ze moeten zich ook altijd niet zo aanstellen die moslims. Wat moeten katholieken allemaal niet aanhoren aan beledigingen?
Ach nee, daar wordt het weer zo’n welles-nietes-religieverhaaltje van. Nee, ik ga wat schrijven over …
Dagblad van het Noorden, 2 maart 2019
WordPress website: Alderlane