WordPress website: Alderlane
De warmte van gisteravond deed me denken aan een middag in maart in Mississippi. Daar zat ik ooit op een bankje naar de rivier te kijken. De tijd stroomde voorbij. Het is inmiddels jaren geleden. Ik was er vaker geweest en zocht steeds weer dit plekje op. Dat heb je op sommige plekjes. Daar wil je steeds naar terug. Omdat je er een goed gevoel had? In het geval van het bankje in Mississippi aan de rivier was dat voor mij niet zo. Zo goed voelde ik mij daar de eerste keer niet. Ik voelde daar een soort onthechting. Ik kwam daar door de dingen die ik daarvoor meegemaakt had opeens los van banden die tot dan toe voor eeuwig leken. Het gaf ook vrijheid. Dat weet ik nog goed. Een nieuw begin met een bitterzoete smaak.
Soms zit ik thuis in oktober voor de kachel. Dan regent het al een week. Dan is het stoken geblazen om de ziel en het huis warm te houden. Vechten tegen de sloffe kilte. Geen zicht op beter weer en de eigen gedachten als enige vlucht. Dan kan ik in mijn hoofd op reis naar verschillende streken en plekken. Vaak bij een rivier, bedenk ik me nu.
Maar nu is het warm. Mississippi-warm, noem ik het. Maar niet Mississippi in de zomer. Dan is het daar nog veel warmer. Dan wordt het echt raar daar. Grimmig heet. Sowieso is het niet helemaal pluis daar in het diepe zuiden van Amerika.
Paar jaar terug reed ik weer eens rond door het immense land. Geen plan verder. Zou wel zien waar ik terecht zou komen. Zo belandde ik in New Mexico. Geweldige staat trouwens. Maar opeens begon het te kriebelen. Ik wilde naar ‘The South’. Maar twee lange dagen rijden vanaf daar. Ik heb wat vrienden in Baton Rouge, Louisiana. Zat ik ooit mee in een bluesband. Ik belde de drummer. Hij zei dat ik maar niet moest komen. Dat het voor blanken niet echt de tijd was om op visite te komen in hun wijk. Gewoon domweg gevaarlijk. Link.
Dat het daar gevaarlijk was dat wist ik al. Dat had ik bij vorige bezoekjes al gemerkt. Elke nacht hoorde je pistolen knallen en sirenes van politiewagens. Echt ghetto. Maar het was dus nog erger geworden. En levensgevaarlijk voor blanken. En dit is een paar jaar geleden. Kun je nagaan hoe het nu is daar. Ik zou niet raar opkijken van een burgeroorlog in de toekomst daar. En dan niet alleen in het zuiden. Er broeit al jaren iets. Misschien weten ze de geest terug te krijgen in de fles. Dat kunnen ze ook goed in Amerika.
De warmte van gisteravond deed me dus denken aan een middag in maart in Mississippi. De onthechting en de vrijheid. Ik ging maar een stukje fietsen in de buurt. Naar Amerika zit er toch voorlopig niet in. Zoals er wel meer voorlopig niet meer inzit.
Op een bankje bij een kanaal zat een man. Ik hoopte voor hem dat hij hier aan dit kanaal zo’n plek had zoals ik elders.
WordPress website: Alderlane