WordPress website: Alderlane
We stonden in het fietsenhok naast de school. Harrie en ik. We waren uit de klas gestuurd. Harrie had een dikke bek gehad tegen de leraar. Ik moest daar zo vreselijk om lachen, dat ik er ook uit moest. We konden ons gaan melden bij de directeur. Maar we gingen eerst nog even een sjekkie roken. Ik moest nog steeds lachen om wat Harrie had gezegd. Kwam ook door hoe hij het zei. Hij kwam ergens uit de Monden. Het klonk zo goed. Zo snedig. Zo puur. De man wist niet wat hij terug moest zeggen. De rest van de klas zat met open mond te kijken. En ik moest dus heel hard lachen. Dus de leraar richtte zich op mij. Hij deed zelfs zijn hand omhoog alsof hij wilde slaan. Ik was lachend gaan staan en Harrie schreeuwde tegen de trillende onderwijzer: ,,Dou normaol!” En nu stonden we nog na te grinniken in het fietsenhok.
Harrie hoopte dat we van school gestuurd zouden worden. Dit was al de zoveelste keer dat we ons moesten melden. Ik vroeg wat hij zou doen als hij niet meer naar school hoefde. Hij zou net als zijn oom naar Rotterdam gaan en werk zoeken op een schip. De wereld over. Ver weg. Thuis liet hij niet meer achter dan een zuipende vader en een eeuwig overspannen moeder. Zijn broertje zou hij wel missen. Maar verder niks. En school al helemaal niet. We waren er zo flauw van. Eigenlijk was het die middag misgelopen omdat die leraar tegen de klas begon te schreeuwen dat we moesten gehoorzamen. Dat wij ons hele leven zouden moeten gehoorzamen. Een baas gehoorzamen en een vrouw gehoorzamen. ,,Dát proberen we jullie hier te leren”, schreeuwde hij tegen ons.
Dan moest je net Harrie hebben. Ongevraagd begon hij in zijn prachtige taal terug te schreeuwen tegen de leraar. Of hij wilde dat we net zo’n dössel zouden worden als hij. Of we dan ook zo’n domme uilenbril op moesten gaan zetten en na een dag schreeuwen tegen leerlingen met een klein autootje terug zouden rijden naar moeder de vrouw tegen wie hij vast niet zo Hitlerig deed als tegen ons.
Na het peukie stonden we in de kamer van de directeur. Die schold ons ook de botten vol. Harrie hield zich stil. Ik ook. Terug bij het fietsenhok stonden we gigantisch te balen. We waren niet van school gestuurd.
Dagblad van het Noorden, 8 februari 2025
WordPress website: Alderlane