WordPress website: Alderlane
Bij de bouwmarkt trof ik een kameraad van vroeger. Poos niet gezien. Ik was op zoek naar zo’n bosje inbussleutels. Ik moet er ergens in mijn huis inmiddels een aantal hebben liggen. Maar vind ze maar eens, als je verlegen zit om net dat ene inbussleuteltje. Mijn kameraad had een potje verf in zijn hand. In de vakantie had hij mooi tijd om even een deur te verven. Al was het daar nu te warm voor. Ik vroeg of hij nog wegging tijdens de vakantie. Maar hij en zijn vrouw hadden besloten om lekker thuis te blijven. Hij vond dat wel prima. Kon hij mooi elke morgen vroeg uit de veren om te gaan vissen.
Eerder was hij ook al zo’n fanatieke visser. Iedereen wist dat. Hij zat altijd heel vroeg langs het kanaal. Ben toen weleens met hem mee geweest. Dat was op zich heel leuk. Maar hij zei niet veel. Normaal had hij altijd de grootste verhalen. Maar aan de waterkant was hij stil. Eerst dacht ik dat hij stil was om de vissen niet te verjagen. Maar op den duur kreeg ik toch het idee dat het iets anders was.
We stonden nog even wat te praten tussen het gereedschap dat je eigenlijk meteen wilt kopen, maar waarvan ik in ieder geval zeker weet dat ik het nooit zal gebruiken. Ik vroeg mijn kameraad of hij inmiddels een vast visstekkie had. Dat was niet zo. Hij ging gewoon op plekken zitten waarvan hij dacht dat hij bepaalde vissen zou kunnen vangen. Hij wist wel dat mensen er een oordeel over hadden dat hij altijd langs het kanaal zat. Dat hij misschien huwelijksproblemen had of overspannen was van zijn werk. Maar dat was absoluut niet zo, zei hij. Zijn gezin was het belangrijkste van alles voor hem. Hij had een mooi huis gebouwd, de kinderen deden het goed. Hij had een mooie baan. Niks aan de hand. ,,Ik mag gewoon graag vissen. Gewoon vissen’’, sprak hij droog.
Na het afrekenen, liepen we samen over de gloeihete parkeerplaats. Hij begon ineens over zijn opa. Dat die hem alles bijgebracht had wat je weten moest over vissen. ,,Dat waren nog eens tijden… Wat was de wereld toen nog mooi. Samen met ons opa’’, zei hij zachtjes.
Toen ik naar huis reed, dacht ik dat hij misschien daarom wel zo vaak zat te vissen. Om weer even terug in die mooie tijd te zijn met zijn opa. Ja, of niet. Of hij mag gewoon graag vissen. Gewoon vissen.
Dagblad van het Noorden, 13 augustus 2022
WordPress website: Alderlane