WordPress website: Alderlane
Toen ik vijftien was en me in een muf klaslokaal afvroeg waar het nou voor nodig was om zo opgesloten te zitten. Toen ik het gevoel had dat niemand me meer begreep en zeker wist dat het meisje waar ik verliefd op was het uit zou gaan maken. Toen ik helemaal klaar was met de kerkliederen die ik moest begeleiden op het orgel. Toen ik tegen mijn ouders zei dat ze zo anders deden tegen mij en vervolgens te horen kreeg dat zij niet veranderd waren, maar ik. Toen ik liedjes begon te bedenken op de fiets, tussen Emmen en Erica. Toen wist ik: als ik straks op mijn slaapkamer ben, dan ligt-ie op mijn bed. Te wachten op mij. Op mij alleen. Mijn gitaar.
Als ik op de rand van het bed ging zitten en begon te spelen, dan ging er steeds weer een nieuwe wereld voor me open. Dan wist ik dat ik geen loser was en kon het me niks meer schelen als ze me uitgelachen hadden omdat ik met gymnastiek niet in zo’n touw kon klimmen. Dan moest ik lachen om de leraren die me verzekerden dat ik in de goot terecht zou komen. Dan schreef ik liedjes voor denkbeeldige meisjes die ze prachtig zouden vinden. Dan bedacht ik muziek voor bij films die ik zelf verzon. Ik voelde de eeltlaag op mijn vingers harder worden. Ik voelde dingen die ik nog nooit gevoeld had. Ik reisde met de ogen dicht door de ruimte en wist dat het heelal nog veel groter was dan ik tot nu toe gezien had. Ik was verliefd. Op mijn gitaar.
De verliefdheid ging niet over. Hoe veel ik ook hou van pianospelen. Ook de liefde voor het orgelspelen kwam gelukkig veel groter terug dan dat het verdwenen was. Het mag allemaal. Je hoeft niet te kiezen zoals in de liefde voor mensen. De gitaar begint niet te jeuzelen als ik een periode meer achter de vleugel te vinden ben. Want de gitaar weet ook dat als ik meer piano speel, ik nog beter begrijp wat een gitaar kan doen. Als ik alleen op een hotelkamer zit, ver weg van alles en iedereen, en mij afvraag waarom ik daar zit en me daar zelfs een beetje blue over begin te voelen, dan weet ik dat ik de koffer maar open hoef te doen en daar is-ie. Mijn gitaar.
Dagblad van het Noorden, zaterdag 11 juni 2022
WordPress website: Alderlane