Toen ik vanmorgen wakker werd, ging ik er een paar seconden van uit dat ik in Oregon was. Dat voelde zo. Ik keek uit het raam en vroeg mezelf af of ik teleurgesteld was. Of ik liever daar zou zijn dan thuis.
Theo van Gogh zei ooit in een interview dat als hij jonger was geweest, hij naar Amerika gegaan zou zijn. In Amerika kun je alles zijn, zei hij. Turk, Nederlander, Fin, Italiaan, Chinees, Koreaan. Wat dan ook. Maar bovenal ben je Amerikaan. Dat vond Theo van Gogh een mooi idee. Als hij wel gegaan was, zou hij er nu nog zijn. Dan zou hij niet zijn afgeslacht door een moslim in Mokum.
De paardenbloemen in het gras groeien sneller dan ik dacht. Sowieso is het hard gegaan. Dit is echt de mooiste tijd van het jaar. Deze mooie heldere lucht met die enorme witte wolken. Af en toe een bui. Er mag nog veel meer regen komen. Laat maar vallen. Het is nog steeds droog op het land.
Ooit vloog ik naar Dubai. Zoals altijd in een vliegtuig keek ik voortdurend uit het raampje naar beneden. Wat mij tijdens die vlucht vooral opviel, is hoe groen het hier op de grond is. Maar ook: hoe kort je dat groene maar ziet. Je komt al vrij snel over streken die er schraler uitzien. En daarna wordt het maar droger en droger onder je. Dan weet je weer, waar wij zitten is het goed. Groen en groeizaam. Is er een verband tussen groen en goed?
Sri Lanka is over het algemeen ook nogal groen. Strenggelovige moslims pleegden daar afgelopen Pasen weldoordachte aanslagen. We weten inmiddels dat de daders geen arme sloebers waren. Deskundigen hebben ons al vaker uitgelegd dat vrome opblaasmoslims niet tot hun daden komen vanwege armoede.
Jezus is ook in de islam een belangrijke man. Een profeet zoals Mozes en Elia en zo. Maar niet meer dan dat. Dat het christendom Hem de zoon van God noemt en Hem laat opstaan uit de dood: daar zit de angel. Daar zit veel haat. Ons Pasen vinden die lui walgelijk. En een tekening van Mohammed ook. En vrouwenkapsels. En muziek. En vrijheid. Godzijdank denkt niet iedereen van de 1,6 miljard moslims zo.
De leider van ISIS is laatst weer opgedoken in een onlinefilmpje. Hij prees de aanslagplegers van Sri Lanka en zei van alles waaruit kenners opmaakten dat we nog decennia lang te maken zullen hebben met deze figuren. Ze zetten hun heilige strijd voort zoals opgedragen. Zij zeggen: „Jullie hebben de klok, wij hebben de tijd.”
Ik kijk uit het raam in Erica. Alles is zo mooi groen en vredig. Helder, klaar en duidelijk. Moet met dit weer vaak denken aan de mensen die de lente meegemaakt hebben in 1945. Toen was het vast ook zulk soort weer. „Vrijheid! Nooit meer oorlog!”
Dát zie ik uit mijn raam in Erica. Maar de wereld is groter.
Het is 2019. We leven in vrijheid, maar is het vrede?
Dagblad van het Noorden, 4 mei 2019