WordPress website: Alderlane
De zon komt bijna op. Het is nog mistig, koud en stil. Hij kijkt op zijn telefoon hoe koud het buiten eigenlijk is. Een graad onder nul nog. En in Canada is het niet eens veel kouder, ziet hij in een oogopslag.
Vroeger keek hij om te weten hoe koud het was op een thermometer die buiten aan het kozijn zat. Dan kon hij er altijd wel een graadje bij doen. Want het huis gaf ook warmte. Nu gaat het via de telefoon. Bijna alles. Alhoewel bellen er bijna niet meer bij is. WhatsApp vindt hij veel makkelijker. Dan val je nooit iemand lastig. En andersom. En je kunt het doordacht onder woorden brengen.
Hij neemt een slok koffie en schudt met zijn hoofd. Dat zit nog vol flarden van gesprekken, doorspekt met het geluid van meerdere gitaren. Hij zet muziek op. Zachtjes. Het is nog vroeg.
Het nieuws heeft hij een paar dagen niet gevolgd. Dat gebeurt niet vaak. Maar hij heeft het niet gemist. Soms had hij wel even gedacht: hoe zou het nou aflopen met dat Marrakeshverdrag waar je zo vaak wat over hoort? Zo’n belangrijk verdrag waar je eigenlijk niet genoeg van te weten komt.
Ja, hij heeft er online wel van alles over gelezen, maar toch blijft het iets vaags waar je het idee van hebt dat het er maar een beetje doorgedrukt wordt. Hij had zich wel voorgenomen om zich er verder in te verdiepen, maar wilde eerst nog even langer naar die grote, mooie boom kijken. Een oude boom vol stoofpeertjes. De blaadjes waren er al af. En de peertjes hingen prachtig te wachten om te vallen.
Hij heeft zin in Kerstmis. Dan gaat hij ook peertjes maken. En nog veel meer. Het is wel een beetje vroeg om aan Kerstmis te denken. Maar sinds de viering van sinterklaas zo beladen is geworden, en hij het gevoel heeft dat Sinterklaasje sowieso aan zijn huisje voorbij rijdt, mag de kersttijd wel eerder beginnen van hem.
Hij denkt terug aan wat hij uit de speakers hoorde schallen tijdens koopavond in Klazienaveen. Het waren nauwelijks te herkennen sinterklaasliedjes. Met vette beats en getimed alsof de Dance Top 100 ermee beklommen moest worden.
Apart. Veel mensen hameren er maar op dat sinterklaas een traditioneel feest is en dat er niks aan mag veranderen. Maar de mooie, traditionele sinterklaasliedjes worden elk jaar meer verhipt. ,,Mee met de tijd.’’
De kinderen zullen het wel prachtig vinden. Dat zal het zijn. Hij heeft geen kinderen. Dus het zou hem eigenlijk niks moeten kunnen schelen. Sowieso niet, want hij weet al jaren dat sinterklaas eigenlijk helemaal niet bestaat.
Hij gaat naar buiten om hout te halen. Hij doet de kachel aan. Fijn bij het vuur zitten. De dikke blokken branden goed. Zijn vader heeft het hout gekloofd en gestapeld. Extra warmte.
De zon is inmiddels op. Maar de mist is nog niet weggebrand. De dag is net begonnen en hij verheugt zich nu al op morgen.
Dagblad van het Noorden, 17 november 2018
WordPress website: Alderlane