Het is druk op de snelweg. Een streep asfalt met vrachtwagens en personenwagens die in een tweerijige polonaise proberen de Veluwe over te komen. Soms staat de boel even stil. Soms opeens weer gas erop. Waar gaan al die mensen toch heen? En wat zit er allemaal in die vrachtwagens? En waarom steekt die vent in die BMW mij de middelvinger op? Ik doe volgens mij niet veel verkeerd. Ik maak wel een gebaar van ‘sorry’. Maar ik weet niet zo goed waarvoor. Maakt ook niet uit. Ik zit mooi rustig te luisteren naar een podcast. Dan kom je er wel. Je moet geen haast hebben op de weg. Helemaal niet als het zo druk is.
Ik word een beetje loom. Besluit bij een pomp een bakje koffie te gaan halen. Dus even later sta ik in de rij voor een machine waar je door een heel keuzemenu moet om te krijgen wat je wilt. Een bakje koffie. Voor in de rij staat een echtpaar zich door de keuzes te werken. ,,Wat is in vredesnaam havermelk”, zegt de vrouw. De kerel is al weggelopen om door de kleine ruitjes naar de gehaktstaven te kijken. Zijn vrouw vergeet op tijd een bekertje in de automaat te plaatsen en loopt met een halfgevuld kartonnen bakkie duur betaalde koffie naar haar man. Ze halen hun schouders op en lopen terug naar hun auto. Ik zie dat ze fietsen achterop de auto hebben. Ze gaan vast en zeker een weekendje naar Drenthe.
Als ik uiteindelijk met een dubbele automaat-espresso van de koffietent uit Seattle weer achter het stuur zit, meng ik mij weer in het verkeer. Het valt me op dat er meer mensen met fietsen achter op de auto richting Drenthe rijden. Als je ergens in de Randstad woont en je zit elke dag in die drukte, kan ik mij dat goed voorstellen. Je rijdt twee uurtjes op de drukke snelweg, neemt ergens in Drenthe een afslag en opeens wordt het rustig. Dat moet voor die mensen geweldig zijn.
Ik neem de afslag die ik altijd neem. Even later sta ik bij mezelf achter het huis in de zon naar de vogeltjes te luisteren. In de verte scheurt in volle vaart een enorme giertank over het land. Ik ruik een zweempje gier. Het is lente! Het zonlicht, de liefde en het gevoel dat het voorjaar is begonnen, stromen samen als een rustige gloed door mijn gemoed.
Dagblad van het Noorden, 29 maart 2025