Toen de eerste monniken hier kwamen vertellen over hun God, stonden onze voorvaderen niet meteen te juichen. Ze hadden al genoeg goden. Waarom nog een erbij? Dat hadden ze niet helemaal goed begrepen, volgens de monniken. Het was de bedoeling dat alle goden ingeruild werden voor één almachtige God. Maar het ging er in principe om dat er één God aanbeden werd. Daar moesten de oude Saksen wel even over nadenken. De christenen hebben er een paar eeuwen over gedaan om de mensen hier zo ver te krijgen. Er is veel gepraat. Uiteindelijk is er maar geweld gebruikt om de mensen toch zo ver te krijgen om die ene God te aanbidden. ‘Je moet wat, om sommigen er van te overtuigen dat jouw God de beste is’. En toch. het lukte ze niet helemaal. De vers gedoopte volkeren hier bleven toch nog wat oude gewoonten aanhouden. De grote lentevuren bijvoorbeeld. Dat hebben ze in Rome handig opgelost. Die lentevuren staken de oude Saksen zo meestal rond de viering van het christelijke paasfeest aan. En dat is toevallig ook net het ‘feest van het licht’ voor de christenen. De vuren mochten blijven als paasvuur. Ook weer opgelost. Maar er was nog iets. Er was een godin van wie de mensen maar geen afstand wilden nemen. Deze moedergodin werd met veel liefde geëerd. Het zat diep. Ze lieten zich hun moedergodin niet afpakken. Toen de paus hiervan hoorde, besloot hij dat Maria, de moeder van Jezus, maar mooi in de plaats moest komen van de oude ‘heidense’ moedergod. Dat plannetje is gelukt. Mariaverering is een belangrijk onderdeel binnen de Kerk van Rome geworden. Maria komt in de Bijbel niet eens veel voor. Sola Scriptura: alleen door de schrift, stelde men tijdens de Reformatie. Dus Maria moest alsnog weg. Zo is het binnen het Christendom dus toch gedeeltelijk gelukt om de moedergod op te heffen. Maar ach, uiteindelijk maakt het ook allemaal niet uit. Want waar gaat die moedergodsverering eigenlijk om? Verering van de moeder. De grootmoeder. De overgrootmoeder, enzovoort. Respect voor wie zij zijn en waren. Onvoorwaardelijke liefde en eerbied. Die krijg je niet weg. Religies komen en gaan. Moederverering is eindeloos.
(Dagblad van het Noorden, 9 mei 2015)