WordPress website: Alderlane
Er is bijna te veel om je boos over te maken. En een boel dingen ben je al zo vaak boos over geweest. Maar er komt steeds meer bij. Het lijkt steeds oneerlijker te worden. Groningen en het gas. Het blijft maar doorgaan, dat vreselijke verhaal. Als een boze droom. Zo droom je als je koorts hebt. Dat er eindelijk geluisterd wordt en er eindelijk stappen worden genomen. Je droomt dat het goed komt. Maar even later wordt alles weer teruggedraaid. Terug bij af. En dan gebeuren er weer allemaal nieuwe, nare dingen. De koorts loopt verder op. Er was altijd nog de troost van de eindeloze horizon voor de Groningers. Maar die staat inmiddels ook vol met windturbines. Tijdens slapeloze nachten zien ze vele, rode lichten knipperen. Rood betekent remmen. Relativerende gedachten houden op. Je woont in een gebied waarvan ‘men’ denkt, ,,ach, dat kan daar wel. Daar is niks.’’
Ook zo’n voorbeeldje van hoe er gedacht wordt over de ‘randen van het land’: laatst was er iemand op de radio met iets over asielzoekers. Hij was een groot voorstander van de opvang van ontheemden. Die mensen hadden genoeg meegemaakt. Ze waren van harte welkom in Nederland. Duidelijk. Alleen vond hij dat Nederland het helemaal verkeerd aanpakte met asielzoekers. Dat het die mensen bij aankomst in Nederland erg moeilijk gemaakt werd. Hij vond het ,,bizar’’ en zeer asociaal dat Nederland de asielzoekers eerst naar Ter Apel stuurde. Dat kon je echt niet maken. Dat kon je die mensen echt niet aandoen. Ter Apel was immers zeer moeilijk bereikbaar en wat moesten die mensen dan daar, helemaal in the middle of nowhere, aldus deze verder goed op de hoogte zijnde meneer. Hij vond het een heel slecht visitekaartje voor Nederland. ,,Daar is niks.’’
Het gebied dat zo’n iemand ,,daar’’ noemt, loopt ook vaak van de Achterhoek, Twente, via Drenthe naar Noord-Groningen.
Daar zit je dan in het ‘niks’ met de scheuren in de muren. In het niks wat ooit alles was. In de modder waar je zo van kon houden. Er is bijna te veel om je boos over te maken. Zo veel dat je minder gaat voelen dan voorheen. En je je minder gaat voelen dan een ander zelfs, misschien.
Groningers, wat jullie precies voelen, dat weet bijna niemand. En dat hoort ook wel een beetje bij noorderlingen. Toch zijn er veel mensen die diep met jullie meevoelen. Mensen die jullie woede en frustratie begrijpen. Vaak mensen die ook in het ‘niks’ van een ander wonen.
Dagblad van het Noorden, 15 januari 2022
WordPress website: Alderlane