WordPress website: Alderlane
Ruim voor de herfstvakantie waren we er al druk mee. We waren een jaar of tien. En een ondergrondse hut bouwen namen we heel serieus. We vonden dat je er rechtop in moest kunnen staan. Er moest een ingang zijn die je af kon sluiten. En een ander moest, zelfs als-ie er dichtbij stond, niet kunnen zien dat daar onze ondergrondse hut was. De jongste van ons noemde het misschien daarom ook wel onzegronzehutte.
We waren met z’n vieren. Mijn broer, mijn neef, diens overbuurjongen en ik. De zaterdagen voorafgaand aan de herfstvakantie waren we al flink aan het graven op een mooie plek bij ons op het erf, gelegen op een uitloper van De Hondsrug. Dus na een paar keer scheppen zat je al op mooi, hard, wit zand. Op een bepaalde diepte kwam je al leem tegen en mooie ronde stenen. Tussen de middag aten we een stapel pannenkoeken op. Met rode bessenjam, kruisbessenjam, stroop of suiker. En grote mokken ijskoude melk. En dan weer verder met spitten.
Mijn broer en mijn neef hadden in hun hoofd hoe het worden moest. En zo werd het. Prachtig. We konden er rechtop in staan. Het dak was stevig gemaakt met balken en planken. Daarop plaggen. Er was een klein ventilatiepijpje dat we gecamoufleerd hadden met bremtakken. In de hut hadden we houten kistjes om op te zitten. En op een klein tafeltje brandde een kaars.
Als we het luik openden en we weer ‘boven de grond’ gingen, verblindde het daglicht onze ogen. Dan was je weer in de ‘gewone wereld’.
Uren hebben we ons vermaakt daar onder de grond. Ik ging er door de week ook wel in m’n eentje inzitten. Een veilig gevoel. Ook al was de meester op school boos geweest, of stomme wichter hadden gemene dingen gezegd, of de hele klas had me uitgelachen omdat ik met gym nog geen halve meter in een touw kon klimmen, daar onder de grond kon de wereld me niet raken.
Afgelopen donderdagavond had ik naar het journaal gekeken. Wat een ellende… Ik dimde het licht, stak een kaarsje aan en bedacht me opeens dat mijn woonkamer een beetje mijn huidige ondergrondse hut is.
Dagblad van het Noorden, 14 oktober 2017
WordPress website: Alderlane