WordPress website: Alderlane
Opeens is het zomer. Het ruikt buiten naar hooi. De nacht was nog fris. De dag wordt snel warmer. Een ekster probeert een kat te verjagen. De kat doet er niks op. Hij weet dat de ekster toch niet te pakken is. De andere vogels doen alsof het altijd zomer geweest is. De bomen en de planten ook. Vlinders zijn er nog niet veel. Maar dat zal ook nog wel komen. De kikkers in de sloot hierachter hoor ik wel al elke nacht. En zo opeens zijn ze dan stil. Ook de koekoek is weer terug. Koekoek.
De dingen in de krant. De dingen in het nieuws. Hoe moet het ooit goedkomen allemaal? Oplossingen zijn er soms wel. Maar krijg dat maar eens voor elkaar met elkaar. Niemand lijkt het nog eens te zijn over wat dan ook. Steeds bozer worden sommigen. Steeds gelatener worden anderen. Veel mensen vertrouwen niet veel meer. Of ze vertrouwen onbetrouwbare verhalen. Niks is zoals het lijkt. Dat is niet van vandaag. Maar soms hoor je weleens iemand iets beweren waarvan je denkt: waarom in vredesnaam? Koekoek.
Opeens is het zomer. Daar hebben we lang op gewacht met elkaar. Rond deze tijd is het zo mooi. Alles vol groen. De winter overwonnen. Het is ’s avonds weer tot laat licht aan de horizon. Steeds een beetje later. Lichtende nachtwolken heb ik nog niet gezien. Dat zal nog wel komen. Sommige dingen komen altijd weer. Mooie dingen, nare dingen. Het leven. De laatste dagen hoor ik steeds weer Händels concert voor orgel en orkest in F majeur voor me. Koekoek.
Als jongens verheugden we ons rond deze tijd op het verkennerskamp. In uniform op de fiets naar een mooi gebied in Duitsland. Slapen in een tentje. In de natuur. Zelf koken. Samen een nieuwe wereld ontdekken. Ver weg van school, kerk en huis. Lange wandelingen maken en als we moe worden uit volle borst zingen: ‘Laat mij maar zwerven door het mooie Drentse land, totdat ik eenmaal zal sterven met een stok in mijn hand.’ We liepen dan wel door Duitsland, maar dachten zo ook even aan thuis. We waren met elkaar. We deden soms verstoppertje in een onbekend bos. Als degene die moest zoeken echt niemand vinden kon, riep hij: “Koekoek laat je stem eens horen!” Dan hoorde je onze jongensstemmen galmen in het grote bos. Koekkoek
Dagblad van het Noorden, 27 mei 2023
WordPress website: Alderlane