WordPress website: Alderlane
Vannacht reed ik van Assen naar Erica. In Rolde zag ik dat het café, waar ik weleens met een oude vriend zat, er al een poos niet meer is. Een ruime parkeerplaats is het geworden. Bij de rotonde van Grolloo dacht ik weer even aan die vriend. En aan hoe snel de tijd gaat. Na Schoonloo begon het bos. Prachtig om in de nacht doorheen te rijden. Er zijn niet veel plekken in Nederland waar je zo lang achter elkaar door een bos rijdt.
Ik dacht aan Oregon. Een staat in het westen van Amerika. De rechterkant van die staat is droog en ruw. Wat verder naar het westen wordt het vruchtbaarder en heuvelachtiger. Dan komen de vulkanen aan de horizon. Vanaf daar tot aan de kust is het bos. De bomen zijn er zo groot dat je bijna in de war raakt van de schaal van alles. Vele uren lang rij je door een bos. Als je daar doorheen bent kom je bij de Stille Oceaan. Een andere wereld. De rand van een continent. Een betoverende kustlijn. Walvissen in de verte en zeeleeuwen op de rotsen in de branding. Het is er fris, hoe warm de zomer ook is. Een plek zo mooi, dat je even denkt dat je droomt.
Maar ik was wakker en reed een nachtelijk Schoonoord binnen. Net toen ik dacht dat er geen mens meer op straat was, geen hond meer wakker was, zag ik een man lopen met zijn hondje. Hij keek naar mij. Ik keek naar hem. Na een paar seconden kwam ik over het Oranjekanaal. Even later reed ik weer een bos in. Ooit reed ik hier op de brommer. Midden in de nacht. Midden op de weg. Ik had mijn helm afgedaan en keek naar boven. Ik zag de sterrenhemel tussen de bomen. Nu zag ik een bijna volle maan achter een donkere wolk vandaan komen. Nu alweer volle maan?
Noord-Sleen. Sleen. Erm. Achterste Erm. Dan richting Nieuw-Amsterdam. Hier heeft hij gewoon gelopen. Vincent van Gogh. Zijn brieven en zijn werk zijn het enige wat ons helpt voor te stellen hoe het er hier ooit uitzag. Het zandpad waarop hij liep is nu een 80-weg. Hier is de tijd wel heel hard gegaan.
Ik kwam onder de snelweg door en was in Nieuw-Amsterdam. Langs het kanaal reed ik richting Erica. Bij de brug waren de verkeerslichten al uit. Het begon te regenen. Bijna thuis.
Dagblad van het Noorden, 26 april 2024
Abonneer je hier op de nieuwsbrief en de wekelijkse column van Daniël Lohues!
WordPress website: Alderlane