WordPress website: Alderlane
De maggiplant komt alweer boven. Wel wat vroeg, denk ik op zich. Een paar kleine groene blaadjes op een stevig paars/ rood steeltje. Ik hou mij nog maar even in. Het liefst zou ik een blaadje plukken. Dat wrijven tussen duim en wijsvinger. Dan ruiken. Heel diep ruiken. Dan zie ik vast weer oma voor me. Bezig met de soep. Ik was nog klein toen ze me leerde hoe de soep pas echt lekker werd met gewoon een stengel uit de tuin. Maar ik hou me nog even in. Ik laat de plant eerst nog wat verder groeien. De natuur loopt een paar weken voor, zeggen ze. Dus ik heb nog even.
Wat zullen mensen heel vroeger, toen ze nog niks wisten van hoe de zon om de aarde draait, er elk voorjaar weer van opgekeken hebben dat alles gewoon weer opkwam. Midden in de winter zou je toch denken dat de natuur gestorven is. Misschien zijn ze daarom ook wel in goden gaan geloven. ,,Hard bidden jongens, anders komen er nooit meer blaadjes aan de bomen en blijft het altijd koud en nat.” En verdomd, het hielp. Als ze niet gebeden zouden hebben, was de natuur dood gebleven. Dus de goden zijn echt! Uit dankbaarheid gingen ze dan nog maar wat meer bidden en offeren. En grote vuren branden om de slechte geesten weg te houden.
Tegenwoordig weten we hoe het werkt. Met de zon. Met de seizoenen. We weten dat het altijd weer lente wordt. We hoeven er niet meer om te bidden. Al zou je wel haast de neiging krijgen na zo’n herfst die duurde van oktober tot aan nu. Voor het gevoel blijft het maar koud. Maar er zitten al blaadjes aan de vlierstruik. De vogeltjes zijn ook al terug. Het gras begint al te groeien. Allemaal weken te vroeg, zeggen ze. Het klimaat is echt aan het veranderen. Daar is iedereen het wel over eens. Waardoor dat komt en hoe erg het is, daarover ontstaan gauw pittige discussies.
Laat het maar gauw echt lente worden. Daar worden we misschien wat relaxter van met elkaar. Kunnen we misschien bepaalde dingen met wat meer nuance bespreken. Het oneens zijn met elkaar zonder te schelden en te tieren. Geen haat meer in de straat. We waren toch altijd een relaxed landje op zich? Natuurlijk niet perfect, maar toch kwamen we er samen altijd wel zo’n beetje uit. Elkaar halverwege komen. Of is dat klimaat ook voorgoed veranderd?
Dagblad van het Noorden, 16 maart 2024
Abonneer je hier op de nieuwsbrief en de wekelijkse column van Daniël Lohues!
WordPress website: Alderlane