Op de fiets naar het dorp. Donkere wolken drijven in de verte boven de horizon. Boeren zijn aan het oogsten. Kraaien krassen in de bomen. Aan de brug hangen verwaaide posters van feesten die ik deze zomer gemist heb. Het zijn mooie feesten geweest. Dat heb ik wel gehoord. Zo gaat dat hier. Er is weer flink gelachen. Daar hoef je hier niet achteraan.
Er komt ander weer aan. Dat merk je aan alles. Het is niet koud, maar toch grijs. Het is niet fris, maar toch kil. Misschien een beetje te veel afgrijselijke beelden gezien. Misschien een beetje te vaak gelezen dat Israël zelf precies hetzelfde doet. Te veel eeuwenoude vooroordelen over Joden gehoord. Alsof er een put opengetrokken is waaruit een walgelijke walm komt. Zat het echt nog zo aan de oppervlakte? Het zou toch nooit meer gebeuren? Joodse kinderen die in Amsterdam niet naar hun school kunnen. Kans dat er wat ergs gebeurt. IJzingwekkend.
Aan de andere kant van de straat fietsen jonge mensen. Ze komen terug uit Emmen. Middelbare school. Zo fietsten wij ook altijd. Wij wisten wel een beetje wat er in WOII gebeurd was. Wij wisten ook wel dat de Koude Oorlog aan de gang was. We waren weleens een beetje bang dat er met atoombommen gegooid zou worden. Maar verder kregen we niet veel van het nieuws mee, geloof ik. Maar die jonge mensen nu? Die krijgen veel meer mee. Denk ik. Klimaat. Oekraïne. En wat er vorige week zaterdag allemaal voor weerzinwekkends gebeurd is vast ook. Als je een beetje opgelet hebt met geschiedenis, weet je dat hier makkelijk een WOIII uit kan rollen. Je zult nu maar jong zijn. Ben ik oud als ik dat denk? Ik ben in ieder geval blij dat ik nu niet jong ben.
Tegen de wind in terug naar huis. Er komt een auto voorbij met zulke harde hoempapamuziek aan, dat z’n ruiten ervan trillen. Die heeft de sfeer er goed in. Die gaat vanavond feestvieren. Dansen op de vulkaan. Waarom ook niet. Als ik thuiskom, zet ik voor het eerst sinds april de verwarming aan. Even op X kijken wat de nieuwste ontwikkelingen zijn. Ik lees over Israëlische vlaggen die in Nederland in brand gestoken zijn. Buiten in de verte zie ik ganzen vliegen. Ze lijken nog niet goed te weten welke kant ze op willen. Een ding is zeker: er komt ander weer aan.
Dagblad van het Noorden, 14 oktober 2023
Abonneer je hier op de nieuwsbrief en de wekelijkse column van Daniël Lohues!