WordPress website: Alderlane
En daar ging-ie. De mooie, slanke raket van Elon Musk. We keken live naar de lancering, op de iPad van neef H. Met hem en mijn broer keken we destijds ook naar de eerste lancering van de Space Shuttle. En dus nu die raket van SpaceX.
Een lang niet gevoeld enthousiasme golfde door me heen. Ontroering ook. Dit was niet zomaar een van de zoveel raketten die ze omhoog knallen. Dit was een eerste, echte stap richting een basis op de maan. En daarna een basis op Mars. En vanuit daar op zoek naar leefbare planeten. Wat een kick om live te kijken naar dit historische moment.
De mens zal ooit uitvliegen. Zo zijn mensen. Dat doen ze. Zit in de genen. Ja, niet bij iedereen natuurlijk. Toen 13.000 jaar geleden een paar van de eerste mensen in Afrika zeiden dat ze eens even een stukje verderop wilden gaan kijken, zijn er vast ook mensen geweest die dat allemaal maar onzin vonden. Waarom zou je ergens anders heengaan? Maar de drang om verderop te gaan kijken was niet te weerstaan. Op zoek naar een betere wereld. De achterblijvers vonden dat je beter kon zorgen dat je het beter kreeg waar je was. Maar er was blijkbaar geen praten tegen. De mens verliet Afrika en trok de rest van de wereld over.
Hoor je nu ook veel mensen zeggen: “Met al dat geld wat die ruimtevaart kost, kun je ook de armoede en honger in de wereld oplossen. Wat moet je in de ruimte als hier nog zoveel te doen is?”
Die verhalen zal Columbus ook gehoord hebben toen hij vertrok richting horizon. Mensen zeiden dat hij gek was. Dat hij van de aarde af zou donderen.
Overal op aarde wonen mensen. We zijn met steeds meer. Dat brengt problemen. We zijn bijna allemaal wel zo ver dat we inzien dat dit zo niet langer door kan gaan. Dat is ook een drijfveer om verderop te gaan kijken. Als pluisjes van een paardebloem, zweven naar onbekende bodem. De aarde als kraamkamer van de mensheid.
Er zijn planeten die, net als de aarde, precies ver genoeg van een zon af staan. Niet te warm. Niet te koud. Atmosfeer. Water. Land. Lucht. Ruimte. Het duurt vast nog wel een paar honderd jaar voor het zover is. Er is eerst nog een andere manier nodig om die raketten omhoog te schieten. Dit gaat nog niet hard genoeg. Dan ben je een eeuw onderweg naar zo’n planeet. Maar daar vinden ze nog wel wat voor uit. Wat een mens kan verzinnen, zal ook echt gebeuren. Komt goed. En we staan er gewoon naar te kijken. Duidelijke beelden van twee astronauten in mooie, moderne ruimtepakken. De toekomst tegemoet!
De laatste tijd vond ik over de toekomst nadenken niet zo mooi. Uitzichtloos. Zoveel dingen die fout lopen. Verdiep je je in bepaalde onderwerpen, omdat je denkt dat je dan gaat zien dat er wel een oplossing is, bereik je het tegenovergestelde: het komt niet goed. Maar sinds ik die SpaceX-raket heb gezien, weet ik het opeens weer: het komt altijd goed met de mens. Hoop!
Dagblad van het Noorden, 6 juni 2020
WordPress website: Alderlane