Elk jaar weer een mooi moment. De eerste vlierbloesem. Die mooie witte trossen kleine bloempjes. En elk jaar weer denken aan dat oude lied: ’t is al weer zo wied, vlierbloesemtied’. Ik pluk altijd wat vlierbloesem om in huis op te hangen. Ik hou erg van de geur. En het houdt heksen en/of hun betoveringen buiten de deur. Ook de smaak van vlierbloesem is fijn. Siroop er van maken is een koud kunstje. En ik ben wel eens bij mensen geweest die zo’n hele vlierbloesem door een licht beslagje haalden en als een soort beignet bakten in de olie. Beetje honing er over: heerlijk! Maar als je alle bloesem plukt, heb je later in het jaar geen besjes. En vlierbessen, daar wil ik niet zonder. Ik maak er jam en sap van. Maar zo ver is het nog niet. Het is nou ‘vlierbloesemtied’. De mooiste tijd van het jaar. Qua hoe het er buiten uitziet, bedoel ik. De slootwallen en bermen zijn ook zo fraai nu. Er is nog niet gemaaid. Prachtig! Het begin van een nieuwe tijd. Een nieuwe tijd lijkt sowieso aangebroken. Ik sprak deze week iemand die erg enthousiast vertelde over die eerste echte goeie elektrische auto. Zijn verhalen klonken niet meer als toekomstmuziek. Het klonk als een nieuw lied. Een dag later sprak ik in Den Helder met een man die vertelde over zeilboten. Geen pleziervaart. Nee, een serieus nieuw project waarbij grote zeilboten, biologisch verbouwde cacao, koffie en suiker uit de Cariben naar Nederland verschepen. De eerste boot was al onderweg. De man vertelde enthousiast: ,,zeilboten, dus zonder motor! Puur op windkracht! We gaan een hele vloot opzetten. Je hoort er zelden iets over, maar als er íéts vervuilend is qua uitstoot, dan is het wel de huidige scheepvaart. Uiteindelijk gaan we gigantische, moderne zeilschepen ontwikkelen. De toekomst is begonnen”. Ik vond het geweldig om iemand zo enthousiast te zien. En nee, dit was geen zweverige hippie. Het was een geslaagde vijftiger in een mooi pak. De tijden veranderen misschien wel echt. En toen las ik ook nog wat Wubbo Ockels geschreven had over de toekomst. En ik geloof er wel in eigenlijk. Dat de dingen ten goede veranderen. Ik geloof niet dat de mensen werkelijk de hele aarde gaan verknooien. Je gaat toch niet alle vlierbloesem plukken als je later ook nog vlierbessen wilt?
(Dagblad van het Noorden, 24 mei)