WordPress website: Alderlane
Mijn eerste walkman had ik pas in 1989. Was al wel jaren bezig met cassettebandjes. Had al een mooie doos vol bandjes met daarop opnames die ik maakte van de radio. Of ik leende een lp van iemand en zette die dan op een bandje. Of je kreeg een tapeje van iemand met allemaal mooie nummers. Die draaide ik dan op de radio-cassetterecorder die ik gekocht had van het geld dat ik gekregen had met het Heilige Vormsel. Toen was ik 12 of zo. Het Vormsel was een feestdag waarbij je na de kerk van alle ooms en tantes en opa’s en oma’s geld kreeg. Mijn vader en moeder hadden beiden nogal wat broers en zussen. Dus dat tikte best aan. Van dat geld kocht ik destijds die mooie radio-cassetterecorder dus. Die ligt hier nog boven, kapot in een doos.
De jaren daarna had ik niet veel te besteden. Het was de jaren 80. We kregen wel een beetje zakgeld. Daar kocht ik dan weleens lege bandjes van. Ik zag in Emmen soms iemand lopen met een walkman. Dat leek mij een droom. Rondfietsen met een koptelefoontje op en dan luisteren naar de muziek waar je het liefst naar luisterde en dat niemand dan in de gaten had hoe jij in je veelkleurige muziek-cocon door het grijze, daagse leven zoefde.
Toen ik in ’89 bij een groenteboer in de Rietlanden mijn eerste baantje kreeg, kocht ik meteen een walkman. Het was een model waarin een microfoontje zat. Daar kon ik dus ook mooi ideetjes voor liedjes mee opnemen. Ook nam ik er al fietsende op een landweg tussen de suikerbieten spraakberichten mee op en stuurde die cassette dan naar de andere kant van de wereld waar een vriend van mij ontwikkelingswerk deed op een chaotisch en armoedig, warm eiland.
Ik kon niet meer zonder die walkman. The Beatles heb ik stukgedraaid. En ook alles van Prince. Had toen ook voor het eerst een echte Mozart-periode. Pink Floyd, Robert Johnson en Muddy Waters. Verzamelbandjes met oude bluegrass en nog veel meer.
Vannacht zoefde ik met een fijne snelheid over een lege Duitse Autobahn. Via m’n iPhone, die gekoppeld was aan de installatie in mijn wagen, kwam er opeens een nummer voorbij uit een van mijn vele Spotify-favorietenlijstjes. Vierendertig jaar geleden luisterde ik dat nummer al met veel ruis op de walkman waarvan de batterijen bijna op waren. Tegen de wind in. In de regen. Het nummer raakte me nu nog net zoals destijds. Terugdenkende aan toen, misschien nog wel wat meer.
Dagblad van het Noorden, 25 maart 2023
WordPress website: Alderlane