Recensie ‘D’ Nu.nl

“Ik ga nooit meer weg hier”, zingt Daniël Lohues in Op ’t Platteland, een liedje van zijn tiende album getiteld D. In de rust van het platteland overpeinst Lohues het leven en de liefde in vijftien verse liedjes.

Zijn woonplaats Erica was in 2013 reeds de naamgever van het voorgaande album Ericana, dat stilistisch en thematisch een rechtstreeks vervolg krijgt in de vorm van D. De muzikale blauwdrukken van de liedjes van Lohues waren bovendien eerder al te horen op Gunder, Hout Moet en de vierdelige albumreeks met de titel Allennig.

Het uitgestrekte platteland wordt liefdevol door Lohues bezongen. Het gevoel je veilig en geborgen te voelen, maar ook een plek om je terug te trekken van de drukke buitenwereld. Daarin schuilt een zekere eenzaamheid, die hier enerzijds op gevatte wijze bezongen wordt in Joezölf, maar ook enigszins filosofisch in Achter ’t Huus.

Zonder overdreven poëtisch voor de dag te komen, vraagt Lohues zich af wat de zin van het leven is op de barokke melodie van Niks Is Veur Niks. In zijn eigen speelse bewoordingen geeft hij goede raad in de Dylaneske meezinger Niks Is Meer Weerd As Vandaage en in het koddige countryliedje Zunde Zunde Zunde.

Bitterzoet

De tweede helft van de plaat staat hoofdzakelijk in het teken van verbroken relaties. Het gemis wordt zowel in het bitterzoete Terecht Bij Jou als in het mierzoete Ik Mis Mien Engel bezongen. Ook in het radiovriendelijke Weet Da’t Wat Vergeten Ben, Mar Ben Vergeten Wat geeft hij aan te kampen met het loslaten van een voorbije liefde.

Hij vergelijkt de terughoudendheid in een prille relatie met het vatten van een kou in het vroege voorjaar in Jij Veurbij, een van de topstukken. Soms slaagt hij er zelfs in aandoenlijk te klinken met zijn lieve ballades, vooral Met Joe Weet Ik Altied Hoe En Wat en het troostende Kom Mar Hier. Allen inzichten ingegeven door het plattelandsbestaan.

Door: NU.nl/Pierre Oitmann